sznur - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

duża liczba rzeczy tego samego rodzaju lub osób, umieszczonych lub widzianych przez obserwatora jako znajdujące się jeden za drugim

Forma sznurem używana w znaczeniu 'jeden za drugim'.

KATEGORIE FIZYCZNE

Ilość, liczby i liczenie

ogólne określenia ilości

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

długi, niekończący się sznur czegoś
sznur korali, pereł; aut, ciężarówek, pojazdów, samochodów, taksówek, wagonów; ludzi; świateł
gdzieś ciągnie sznur czegoś
iść sznurem

	Miała na sobie narzucone futro z wielkim szalowym kołnierzem, a pod spodem mocno wydekoltowaną ciemną suknię bez ramion i długi sznur pereł. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
	Na most kolejowy wtaczała się lokomotywa, ciągnąca niekończący się sznur wagonów towarowych. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
	Trzymając się cienia, poszedł w stronę szosy, zaznaczonej światłami jadących samochodów. Pojazdy jechały sznurem. źródło: NKJP: Joanna Rudniańska: Miejsca, 1999
	Początkowo sznury ludzi ciągnęły tylko chodnikami, ale im bliżej było rozpoczęcia pogrzebu, tym bardziej ulice zapełniały się pieszymi. źródło: NKJP: Grzegorz Skowron: Łzy i oklaski, Dziennik Polski, 2005-04-09
	Po krótkim czasie wyszedł z miasta sznur uciekinierów - niewiast, dzieci i tych, którym husyci pozwolili wyjść. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

+

sznur

+

CZEGO

śr.-w.-niem. snuor (ż) 'sznur, taśma, lina, powróz'

Por. niem. Schnur (ż) 'ts.'