zburzyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. spokój

  • 2.

    zmienić na gorsze ustabilizowaną sytuację lub obraz czegoś
  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    jakość i intensywność

  • hiperonimy:  naruszyć
    zniszczyć
    • zburzyć ład, mit, porządek, równowagę, spokój, system, szczęście
  • A w Paryżu trafiłam w sam raz na majowe rozruchy. Pomyśleć, że tam studenci chcieli zburzyć to, o czym my marzymy!

    źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

    Trzeba przyznać, że najwyższe czynniki polityczne obu dworów w 1886 r., kiedy trwał tak groźny kryzys międzynarodowy, zdawały sobie sprawę, że wojna między obu mocarstwami zburzy istniejący układ stosunków politycznych.

    źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Koniec sojuszu trzech cesarzy, 1977

    A więc jeśli po dokonaniu podsumowania naszego życia stwierdzimy, że praca nas satysfakcjonuje, małżeństwo układa się harmonijnie, a mimo to koniecznie chcemy coś zmienić, to zamiast robić rewolucję, która zburzy nasze życie, zmieńmy coś innego. Przemalujmy mieszkanie, poprzestawiajmy meble, zmieńmy uczesanie lub sposób ubierania się, zacznijmy jeździć w inne miejsca na wakacje itd.

    źródło: NKJP: Elżbieta Kłobus; Zofia Wieczorek: Z astrologią pod rękę, 2007

    Krzyże, kiedy zamieszkali tu Ziemek, Putrament, były cichą wsią. Jej spokój zburzyli - jako pierwsi - młodzi STS-owcy.

    źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy, czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998

    Radni lewicowi jak jeden mąż wybrali krótszą formułę roty, radni prawicowi prosili Boga o pomoc w swojej pracy. I mimo że jedni i drudzy w przemówieniach inauguracyjnych deklarowali chęć współpracy, nowo zaprzysiężony radny Tomasz Wrona postanowił zburzyć sielankową atmosferę.

    źródło: NKJP: (JOR): Poznaj swojego radnego, Dziennik Zachodni, 2002-11-21

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zburzę
    zburzymy
    2 os. zburzysz
    zburzycie
    3 os. zburzy
    zburzą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zburzyłem
    +(e)m zburzył
    zburzyłam
    +(e)m zburzyła
    zburzyłom
    +(e)m zburzyło
    zburzyliśmy
    +(e)śmy zburzyli
    zburzyłyśmy
    +(e)śmy zburzyły
    2 os. zburzyłeś
    +(e)ś zburzył
    zburzyłaś
    +(e)ś zburzyła
    zburzyłoś
    +(e)ś zburzyło
    zburzyliście
    +(e)ście zburzyli
    zburzyłyście
    +(e)ście zburzyły
    3 os. zburzył
    zburzyła
    zburzyło
    zburzyli
    zburzyły

    bezosobnik: zburzono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zburzmy
    2 os. zburz
    zburzcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zburzyłbym
    bym zburzył
    zburzyłabym
    bym zburzyła
    zburzyłobym
    bym zburzyło
    zburzylibyśmy
    byśmy zburzyli
    zburzyłybyśmy
    byśmy zburzyły
    2 os. zburzyłbyś
    byś zburzył
    zburzyłabyś
    byś zburzyła
    zburzyłobyś
    byś zburzyło
    zburzylibyście
    byście zburzyli
    zburzyłybyście
    byście zburzyły
    3 os. zburzyłby
    by zburzył
    zburzyłaby
    by zburzyła
    zburzyłoby
    by zburzyło
    zburzyliby
    by zburzyli
    zburzyłyby
    by zburzyły

    bezosobnik: zburzono by

    bezokolicznik: zburzyć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: zburzywszy

    gerundium: zburzenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: zburzony

    odpowiednik aspektowy: burzyć

  • bez ograniczeń + zburzyć +
    CO
  • Zob.  burzyć