rozpalić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpaliłem się +(e)m się rozpalił	rozpaliłam się +(e)m się rozpaliła	rozpaliłom się +(e)m się rozpaliło	rozpaliliśmy się +(e)śmy się rozpalili	rozpaliłyśmy się +(e)śmy się rozpaliły
2 os.	rozpaliłeś się +(e)ś się rozpalił	rozpaliłaś się +(e)ś się rozpaliła	rozpaliłoś się +(e)ś się rozpaliło	rozpaliliście się +(e)ście się rozpalili	rozpaliłyście się +(e)ście się rozpaliły
3 os.	rozpalił się	rozpaliła się	rozpaliło się	rozpalili się	rozpaliły się

bezosobnik: rozpalono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozpalmy się
2 os.	rozpal się	rozpalcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpaliłbym się bym się rozpalił	rozpaliłabym się bym się rozpaliła	rozpaliłobym się bym się rozpaliło	rozpalilibyśmy się byśmy się rozpalili	rozpaliłybyśmy się byśmy się rozpaliły
2 os.	rozpaliłbyś się byś się rozpalił	rozpaliłabyś się byś się rozpaliła	rozpaliłobyś się byś się rozpaliło	rozpalilibyście się byście się rozpalili	rozpaliłybyście się byście się rozpaliły
3 os.	rozpaliłby się by się rozpalił	rozpaliłaby się by się rozpaliła	rozpaliłoby się by się rozpaliło	rozpaliliby się by się rozpalili	rozpaliłyby się by się rozpaliły

bezosobnik: rozpalono by się

bezokolicznik: rozpalić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozpaliwszy się

gerundium: rozpalenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozpalać się

ogsł. *orz-paliti sę

Zob. palić