upierać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

pozostawać przy swoim zdaniu lub swojej decyzji pomimo argumentów innej osoby lub zaistniałych okoliczności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

upierać się przy prawdzie; przy swoich racjach, przy swoim; przy swoim stanowisku, zdaniu; przy swojej wersji

	Jan R. upierał się przy swoim zdaniu, twierdząc, że przejdzie granią na Przełęcz pod Chłopkiem, i tam wyznaczył spotkanie z przyjaciółmi. źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach: wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979
	- A ja się nie zgadzam - upiera się przy swoim Anna [...]. źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
	Związkowcy, a jest ich już obecnie mniej niż bezrobotnych, upierają się, że liberalizacja przepisów ułatwi tylko dalsze zwolnienia. źródło: NKJP: Joanna Solska: Walka klas, Polityka, 2002-03-30
	Przemek upierał się, żeby ją odprowadzić, ledwo się wymigała. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Nielegalne związki, 2011
	Chora Amerykanka upiera się rozmawiać ze mną i lękliwie zaczynam odpowiadać. źródło: NKJP: Halina Poświatowska: Opowieść dla przyjaciela, 1967
	Nasza znajomość zaczęła się od włoskiego wina, pamiętasz? Pamiętam. Ale to było chilijskie wino. Włoskie, na pewno. Nie. Widzisz? Na dodatek upierasz się jak osioł. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Nie ma takiego miasta, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	upierałem się +(e)m się upierał	upierałam się +(e)m się upierała	upierałom się +(e)m się upierało	upieraliśmy się +(e)śmy się upierali	upierałyśmy się +(e)śmy się upierały
2 os.	upierałeś się +(e)ś się upierał	upierałaś się +(e)ś się upierała	upierałoś się +(e)ś się upierało	upieraliście się +(e)ście się upierali	upierałyście się +(e)ście się upierały
3 os.	upierał się	upierała się	upierało się	upierali się	upierały się

bezosobnik: upierano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się upierał będę się upierać	będę się upierała będę się upierać	będę się upierało będę się upierać	będziemy się upierali będziemy się upierać	będziemy się upierały będziemy się upierać
2 os.	będziesz się upierał będziesz się upierać	będziesz się upierała będziesz się upierać	będziesz się upierało będziesz się upierać	będziecie się upierali będziecie się upierać	będziecie się upierały będziecie się upierać
3 os.	będzie się upierał będzie się upierać	będzie się upierała będzie się upierać	będzie się upierało będzie się upierać	będą się upierali będą się upierać	będą się upierały będą się upierać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		upierajmy się
2 os.	upieraj się	upierajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	upierałbym się bym się upierał	upierałabym się bym się upierała	upierałobym się bym się upierało	upieralibyśmy się byśmy się upierali	upierałybyśmy się byśmy się upierały
2 os.	upierałbyś się byś się upierał	upierałabyś się byś się upierała	upierałobyś się byś się upierało	upieralibyście się byście się upierali	upierałybyście się byście się upierały
3 os.	upierałby się by się upierał	upierałaby się by się upierała	upierałoby się by się upierało	upieraliby się by się upierali	upierałyby się by się upierały

bezosobnik: upierano by się

bezokolicznik: upierać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: upierając się

gerundium: upieranie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: upierający się

Por. rozpierać .
Zob. przeć (przed siebie)