koniec końców II

I
  • to, co mówię, wskazuje na prawdziwość podanego wniosku, nawet jeśli to, co powiedziane wcześniej, na jego prawdziwość nie wskazuje
  • komentarz przyrematyczny

  • wykładnik wnioskowania

  • (quasi)synonimy:  ostatecznie II
    w końcu II
  • Szkoda, że koniec końców to tylko marzenie śniętej ryby, nic więcej [...].

    źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996

    Oczywiście nie ma się czym przejmować, bo widz, a już zwłaszcza widzowa czy widzówna, i tak wszystko przełknie; koniec końców chodzi o jej własne marzenia o księciu z bajki.

    źródło: NKJP: Powiedz - nie: Dzień dobry, 2001

    ... bo ona jarzy podstawową sprawę, że koniec końców Positive sobie bez nich poradzi, a oni bez Positive'a są nikim...

    źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski, Nic, 2005

    Ale po drodze jeden przypomniał sobie, że musi skoczyć na chwilę na pocztę, drugi zgubił się w parku, trzeci poszedł go szukać, czwarty zostawił czajnik na gazie, a jeszcze inny musiał odebrać samochód z warsztatu i koniec końców przed ratusz nie dotarł nikt prócz dwóch bezdomnych, którzy podrapali się niefrasobliwie po głowach i ruszyli na poszukiwanie petów.

    źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Żydówek nie obsługujemy, 2005

  • część mowy: partykuła

    podklasa: podsumowująca

  • koniec końców _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: Zd. t. rozk.
    szyk: stały: antepozycja z możliwością wchodzenia w głąb komentowanego członu
Data ostatniej modyfikacji: 08.08.2011