kordon - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

grupa ludzi stojących w ciasnym szeregu, mających za zadanie ochraniać jakąś osobę lub miejsce bądź blokować przejście

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

policja i inne służby mundurowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

osoby związane z wojskiem i wojną

gęsty, podwójny, potrójny, szczelny, ścisły kordon; kordon policyjny; ochronny; milicyjne kordony
kordon funkcjonariuszy, milicjantów, ochroniarzy, policjantów, strażników, żołnierzy; ochrony, milicji, policji, straży, wojska
kordon wokół budynku, magazynu, placu...
kordon otacza coś, pękł
tworzyć, utworzyć; przerwać, sforsować kordon;
przerwanie kordonu
odgrodzony, otoczony kordonem

	Policja natychmiast otoczyła atakujących szczelnym kordonem i odcięła ich od pozostałych uczestników spotkania. źródło: NKJP: Kampanijni terroryści, Dziennik Polski, 2000-07-03
	Dziewczyny o białym kolorze skóry wywoływały tam prawdziwą sensację, więc kiedy przejeżdżałyśmy przez miasto, towarzyszył nam kordon ochroniarzy. źródło: NKJP: Dorota Klusek: Mam wiele planów, Echo Dnia, 2007-06-01
	Więźniowie przerwali kordon strażników i zaczęli wygrzebywać [...] ziemniaki rękami. źródło: NKJP: Wincenty Galica, Tragiczny marsz ze śmiercią, Tygodnik Podhalański, 1999
	Jest to sformułowanie ustawowe odnoszące się do tych policjantów, którzy otrzymali polecenie, aby utworzyć kordon i nie dopuścić do przekroczenia wyznaczonej trasy, wyznaczonych miejsc odbywania manifestacji. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 16.07.1998
	Każdy [...] zobaczyć chciał Brygidę, która wysiadłszy z jeepa, w kordonie niebieskich mundurów torowała sobie drogę do podestu. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

+

kordon

+

(KOGO/CZEGO)

fr. cordon