-
5.
sprawić, że jakaś grupa przestanie istnieć -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
policja i inne służby mundurowe
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- policja rozbiła kogoś/coś
- rozbicie rodziny
- rozbić gang, grupę, siatkę, szajkę; strajk; małżeństwo
-
Śląska policja rozbiła gang 17 złodziei, którzy kradli samochody z parkingów przy galeriach handlowych.
źródło: NKJP: Ślązacy ukradli prawie 1000 aut. Złapała ich policja, Gazeta Pomorska, 2009-10-02
Przy pomocy specjalnych urządzeń karty nabijane są impulsami powtórnie. Łódzka policja rozbiła grupę takich fałszerzy.
źródło: NKJP: Złodzieje impulsów, Express Ilustrowany, 2003-05-27
Policja rozbiła trwający od dziewięciu miesięcy strajk studentów na stołecznym uniwersytecie i zatrzymała jego przywódców.
źródło: NKJP: Tydzień na świecie, Polityka, 2000-02-12
Miałam kiepskie wyniki w szkole i dlatego nauczycielka, która znała moją sytuację, zapisała mnie do specjalnej grupy terapeutycznej dla dzieci z rozbitych rodzin.
źródło: NKJP: Nie chcę tak żyć, Cosmopolitan, 1998
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rozbiję
rozbijemy
2 os. rozbijesz
rozbijecie
3 os. rozbije
rozbiją
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rozbiłem
+(e)m rozbił
rozbiłam
+(e)m rozbiła
rozbiłom
+(e)m rozbiło
rozbiliśmy
+(e)śmy rozbili
rozbiłyśmy
+(e)śmy rozbiły
2 os. rozbiłeś
+(e)ś rozbił
rozbiłaś
+(e)ś rozbiła
rozbiłoś
+(e)ś rozbiło
rozbiliście
+(e)ście rozbili
rozbiłyście
+(e)ście rozbiły
3 os. rozbił
rozbiła
rozbiło
rozbili
rozbiły
bezosobnik: rozbito
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rozbijmy
2 os. rozbij
rozbijcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rozbiłbym
bym rozbił
rozbiłabym
bym rozbiła
rozbiłobym
bym rozbiło
rozbilibyśmy
byśmy rozbili
rozbiłybyśmy
byśmy rozbiły
2 os. rozbiłbyś
byś rozbił
rozbiłabyś
byś rozbiła
rozbiłobyś
byś rozbiło
rozbilibyście
byście rozbili
rozbiłybyście
byście rozbiły
3 os. rozbiłby
by rozbił
rozbiłaby
by rozbiła
rozbiłoby
by rozbiło
rozbiliby
by rozbili
rozbiłyby
by rozbiły
bezosobnik: rozbito by
bezokolicznik: rozbić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozbiwszy
gerundium: rozbicie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozbicie
rozbicia
D. rozbicia
rozbić
C. rozbiciu
rozbiciom
B. rozbicie
rozbicia
N. rozbiciem
rozbiciami
Ms. rozbiciu
rozbiciach
W. rozbicie
rozbicia
imiesłów przymiotnikowy bierny: rozbity
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. rozbity
rozbity
rozbity
rozbite
rozbita
D. rozbitego
rozbitego
rozbitego
rozbitego
rozbitej
C. rozbitemu
rozbitemu
rozbitemu
rozbitemu
rozbitej
B. rozbitego
rozbitego
rozbity
rozbite
rozbitą
N. rozbitym
rozbitym
rozbitym
rozbitym
rozbitą
Ms. rozbitym
rozbitym
rozbitym
rozbitym
rozbitej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. rozbici
rozbici
rozbite
rozbite
D. rozbitych
rozbitych
rozbitych
rozbitych
C. rozbitym
rozbitym
rozbitym
rozbitym
B. rozbitych
rozbitych
rozbitych
rozbite
N. rozbitymi
rozbitymi
rozbitymi
rozbitymi
Ms. rozbitych
rozbitych
rozbitych
rozbitych
odpowiednik aspektowy: rozbijać
-
Rzosobowy + rozbić + KOGO/CO -
z psł. *orz-biti
Zob. bić