ktoś wypił do dna

[...] pozwolę sobie zmienić toast. Niech żyje rewolucja! Wszyscy powstali i wypili do dna.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

Do dziś opowiadają w Baku, jak podczas którejś z breżniewowskich wizyt, w czasie mocno zakrapianego przyjęcia, podchmielony Alijew poderwał się z krzesła, aby zakomunikować biesiadnikom, że „Iljicz [Lenin] nie umarł. Oto między nami, chudopachołkami, siedzi Iljicz Drugi! Wypijmy do dna za jego zdrowie! ” .

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Azerbejdżan, Gazeta Wyborcza, 1998-12-04

Nalał mi tyle, że gdybym wypił do dna, na pewno nie odważyłbym się usiąść za kierownicą. Odlałem trzy czwarte z powrotem do butelki [...].

źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997

Stukając się szkłem, wypiliśmy do dna. I jeszcze raz wypiliśmy.

źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: A jak królem, a jak katem będziesz, 1967

By „przepijać” elegancko, wystarczy spojrzeć na drugą osobę z przyjaznym uśmiechem i lekko się skłonić. Można dodać „na zdrowie”, czy „twoje zdrowie”. Nie obowiązuje przymus wypicia do dna.

źródło: NKJP: (bj): Toast na Nowy Rok, Dziennik Bałtycki, 2003-12-28

Janek rozpieczętował wódkę i nalał po same brzegi. Chłopcy wymieniali spojrzenia, Józef widział w tych spojrzeniach uznanie. Zdrowie dziadka muzykanta, wzniósł toast Janek i wychylili do dna. A potem zagryźli kiełbasą, którą cicha Maria podała na stół.

źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007