oblać - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oblałem +(e)m oblał	oblałam +(e)m oblała	oblałom +(e)m oblało	oblaliśmy obleliśmy +(e)śmy oblali +(e)śmy obleli	oblałyśmy +(e)śmy oblały
2 os.	oblałeś +(e)ś oblał	oblałaś +(e)ś oblała	oblałoś +(e)ś oblało	oblaliście obleliście +(e)ście oblali +(e)ście obleli	oblałyście +(e)ście oblały
3 os.	oblał	oblała	oblało	oblali obleli	oblały

bezosobnik: oblano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oblejmy
2 os.	oblej	oblejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oblałbym bym oblał	oblałabym bym oblała	oblałobym bym oblało	oblalibyśmy oblelibyśmy byśmy oblali byśmy obleli	oblałybyśmy byśmy oblały
2 os.	oblałbyś byś oblał	oblałabyś byś oblała	oblałobyś byś oblało	oblalibyście oblelibyście byście oblali byście obleli	oblałybyście byście oblały
3 os.	oblałby by oblał	oblałaby by oblała	oblałoby by oblało	oblaliby obleliby by oblali by obleli	oblałyby by oblały

bezosobnik: oblano by

bezokolicznik: oblać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oblawszy

gerundium: oblanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: oblany

odpowiednik aspektowy: oblewać

+

oblać

+

KOGO/CO + CZYM

Zob. lać