usposobić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

sprawić, że ktoś ma chęć coś zrobić

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Ton listu był bardzo umiarkowany i to miało usposobić kanclerza do bezpośrednich rozmów. źródło: NKJP: Robert Łoś: Wschodnia polityka kanclerza Konrada Adenauera,
	[...] przestrzeganie diety wegetariańskiej przez zdrowego człowieka pozwoli mu zachować zdrowie i jednocześnie usposobi do myślenia o sprawach duchowych. źródło: NKJP: Maria A., Dorota M., Miłosz Woźniak: Cudowny lek – mocz. Tradycja urynoterapii, Zielone Brygady. Pismo Ekologów, 1994-03-01
	Muzułmanie zabili chrześcijan wychodzących z pasterki, [...] a Mosad ich do tego usposobił. źródło: NKJP: Internet
	Moje pytania o finanse denerwują kierownika ekonomicznego. Nie jest usposobiony do poważnej rozmowy. źródło: NKJP: Witold Gadomski: Chłopi ’97, Gazeta Wyborcza, 1997-05-23
	Po całym dniu szkolnej harówki nie bardzo był usposobiony do tego rodzaju wysiłków [...]. źródło: NKJP: Leon Kruczkowski: Szkice z piekła uczciwych, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	usposobiłem +(e)m usposobił	usposobiłam +(e)m usposobiła	usposobiłom +(e)m usposobiło	usposobiliśmy +(e)śmy usposobili	usposobiłyśmy +(e)śmy usposobiły
2 os.	usposobiłeś +(e)ś usposobił	usposobiłaś +(e)ś usposobiła	usposobiłoś +(e)ś usposobiło	usposobiliście +(e)ście usposobili	usposobiłyście +(e)ście usposobiły
3 os.	usposobił	usposobiła	usposobiło	usposobili	usposobiły

bezosobnik: usposobiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		usposóbmy
2 os.	usposób	usposóbcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	usposobiłbym bym usposobił	usposobiłabym bym usposobiła	usposobiłobym bym usposobiło	usposobilibyśmy byśmy usposobili	usposobiłybyśmy byśmy usposobiły
2 os.	usposobiłbyś byś usposobił	usposobiłabyś byś usposobiła	usposobiłobyś byś usposobiło	usposobilibyście byście usposobili	usposobiłybyście byście usposobiły
3 os.	usposobiłby by usposobił	usposobiłaby by usposobiła	usposobiłoby by usposobiło	usposobiliby by usposobili	usposobiłyby by usposobiły

bezosobnik: usposobiono by

bezokolicznik: usposobić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: usposobiwszy

gerundium: usposobienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: usposobiony

odpowiednik aspektowy: usposabiać

+

usposobić

+

KOGO + do CZEGO

Z przedrostkiem u- od czasownika sposobić (< psł. *sъ-posobiti 'uczynić coś według siebie, dla własnych potrzeb')