specjalny - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

odznaczający się czymś, co wyróżnia go spośród podobnych do siebie osób, rzeczy lub zjawisk i sprawia, że jest najważniejszy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	nadzwyczajny szczególny
	hiperonimy:	niezwykły

specjalny gość; nadzór; dodatek; przypadek, stan; powód;
specjalna audiencja; premia; okazja, sytuacja;
specjalne miejsce; wydanie; zamówienie; wyróżnienie, zaproszenie, życzenie; przeznaczenie, znaczenie;
specjalne podziękowania; uzdolnienia, właściwości; prawa, względy, zasady;
nagroda specjalna
wyjątkowy i specjalny
specjalne traktowanie
bardzo, zupełnie specjalny; nic specjalnego

	Rozmowa potoczyła się żwawiej, kiedy matka wniosła herbatę na posrebrzanej tacy używanej tylko na specjalne okazje. źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
	Jeżeli [...] pojawią się specjalne prawa dla Śląska, to każdy inny region będzie uważał, że jest głęboko pokrzywdzony. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 17.12.1992
	Na zakończenie spotkania prezes LOT Jan Litwiński wręczył papieżowi podarunek w postaci specjalnego wydania Trylogii oprawionego w skórę. źródło: NKJP: Papieskie życzenia dla pracowników LOT-u, Dziennik Polski, 1999-06-14
	Kto uzbiera w danym miesiącu najwięcej punktów, otrzymuje nagrodę specjalną, inni - nagrody niespodzianki. źródło: NKJP: Bogumił Kurylczuk: Soki z Podhala, Gazeta Wyborcza, 1995-07-14
	Nauka szła mu dobrze, choć wśród swoich rówieśników nie wyróżniał się jakimiś specjalnymi uzdolnieniami. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 2002

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

internac.

ang. special

fr. spécial

niem. spezial

z łac. speciālis 'osobliwy, wyłączny, odrębny; szczególny'