uwierzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

nabrać przekonania, że coś jest prawdą, istnieje lub nastąpi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

uwierzyć w cud, w duchy, w hipotezę, w lepszą przyszłość, w ludzką uczciwość, w plotki, w przepowiednię, w sprawiedliwość, we własne siły, w zwycięstwo; w sens, w skuteczność czegoś; w czyjeś deklaracje, w czyjąś dobrą wolę, w czyjąś niewinność, w czyjeś zapewnienia, w czyjeś zeznania
(nie) móc; trzeba uwierzyć; ktoś jest skłonny uwierzyć; coś pozwala uwierzyć
uwierzyć i zaufać
nie sposób, trudno uwierzyć; coś jest nie do uwierzenia

	Wszystko buntowało się w nim na myśl, że Krysia mogła uwierzyć w jego winę, i przeklinał siebie samego, że wcześniej nie rozpoznał niemieckiego agenta. źródło: KJ PWN: Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan: Stawka większa niż życie, 1969
	Zjadła nas trema, chyba za wcześnie uwierzyliśmy w awans. źródło: NKJP: Arkadiusz Kielar: Przeszli do legendy, Echo Dnia, 2007-06-06
	Któż z nas uwierzy, że politycy [...] zachowają bezstronność? źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 16.12.1999
	Trudno uwierzyć, aby przypadkowy strzał był tak precyzyjny. źródło: NKJP: Trafiony w głowę, Dziennik Polski, 2003-08-11
	Nie mógł uwierzyć, że ma przed sobą człowieka, którego bezskutecznie szukał od rana. źródło: KJ PWN: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwierzyłem +(e)m uwierzył	uwierzyłam +(e)m uwierzyła	uwierzyłom +(e)m uwierzyło	uwierzyliśmy +(e)śmy uwierzyli	uwierzyłyśmy +(e)śmy uwierzyły
2 os.	uwierzyłeś +(e)ś uwierzył	uwierzyłaś +(e)ś uwierzyła	uwierzyłoś +(e)ś uwierzyło	uwierzyliście +(e)ście uwierzyli	uwierzyłyście +(e)ście uwierzyły
3 os.	uwierzył	uwierzyła	uwierzyło	uwierzyli	uwierzyły

bezosobnik: uwierzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uwierzmy
2 os.	uwierz	uwierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwierzyłbym bym uwierzył	uwierzyłabym bym uwierzyła	uwierzyłobym bym uwierzyło	uwierzylibyśmy byśmy uwierzyli	uwierzyłybyśmy byśmy uwierzyły
2 os.	uwierzyłbyś byś uwierzył	uwierzyłabyś byś uwierzyła	uwierzyłobyś byś uwierzyło	uwierzylibyście byście uwierzyli	uwierzyłybyście byście uwierzyły
3 os.	uwierzyłby by uwierzył	uwierzyłaby by uwierzyła	uwierzyłoby by uwierzyło	uwierzyliby by uwierzyli	uwierzyłyby by uwierzyły

bezosobnik: uwierzono by

bezokolicznik: uwierzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uwierzywszy

gerundium: uwierzenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wierzyć