kochanka - Wielki słownik języka polskiego PAN

kobieta związana uczuciowo i seksualnie z mężczyzną, który nie jest jej mężem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

seksualność

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

	synonimy:	flama miłośnica przyjaciółka
	hiperonimy:	partnerka

idealna, namiętna, romantyczna, słynna; oficjalna; piękna, młoda, stara; dawna, kolejna, nowa, wieloletnia kochanka
kochanka brata, generała, króla, księcia, męża, ojca, szefa
kochanki i przyjaciółki; żony i kochanki
dzieci kochanki
mieć kochankę; odwiedzać, zmieniać kochanki
spotykać się z kochanką

	Celina była malarką, kochała Paryż i wolność - nie chciała wychodzić za mąż za Leśmiana, wolała być jego kochanką. źródło: NKJP: Monika Piątkowska: To pani Dora!, Gazeta Wyborcza, 1997-11-08
	Mieć żonę i kochankę to w męskim rozumieniu żaden wstyd, to nawet potwierdza fakt bycia „prawdziwym mężczyzną”. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Gdyby zamilkły kobiety, 2005
	Mówi pan o odnowie moralnej w polityce, a ma pan już czwartą żonę i siódmą kochankę. źródło: NKJP: Jacek Kwosek, Agnieszka Budzyńska-Daca: Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów, 2009
	Bokassa miał liczne kochanki i żony, w tym rumuńską tancerkę baletową, która opuściła go, gdy odmówił jej tytułu cesarzowej. Urodziły mu co najmniej 54 dzieci. źródło: NKJP: Umarł Bokassa, cesarz-ludojad: Gazeta Wyborcza, 1996-11-05

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Zob. kochać