-
2.
praw. osoba powołana przez sąd do składania zeznań dotyczących danej sprawy -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
sąd -
- główny, kluczowy świadek
- świadek obrony, oskarżenia
- świadek na rozprawie; świadek w procesie, w sprawie; w sądzie
- świadkowie i dokumenty, świadkowie i dowody
- instytucja; ochrona; zeznania świadka
- świadek zeznał coś
- przesłuchać/przesłuchiwać, wezwać świadka
- powołać, wezwać kogoś na świadka
-
Odmiennie o postawie oskarżonego zeznawał wezwany telefonicznie ostatni świadek Stefan Kirkitlis.
źródło: NKJP: Maciej Kozłowski: Sprawa premiera Leona Kozłowskiego : zdrajca czy ofiara, 2005
Sąd dał wiarę świadkom i anulował decyzję dyrektorki o wyrzuceniu ze szkoły.
źródło: NKJP: Jacek Hugo-Bader: Krystyna Starczewska, Gazeta Wyborcza, 1999-08-28
Wzywa się w charakterze świadka ob. Agnieszkę Dunin. Stawiennictwo obowiązkowe.
źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie. Odcinek 237, 2010
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. świadek
świadkowie
ndepr świadki
depr D. świadka
świadków
C. świadkowi
świadkom
B. świadka
świadków
N. świadkiem
świadkami
Ms. świadku
świadkach
W. świadku
świadkowie
ndepr świadki
depr -
psł. *sъvědokъ 'ten, kto wie o czymś razem z inną osobą'
Płn.słow. (wtórnie) także *sъvědъkъ. Obie postaci nawiązują do psł. przedrostkowego czasownika *sъ-věděti 'dowiedzieć się, wiedzieć, znać coś dobrze'