niepokoić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

odczuwać niepokój wynikający z lęku o kogoś lub z powodu niepewności co do danej sytuacji

[niepokoić sie] lub pot. [niepokojić sie]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Ale zarówno Kongres, jak i poważni komentatorzy niepokoją się, co będzie dalej. źródło: NKJP: Jacek Kalabiński, Haiti, Gazeta Wyborcza, 1994-09-21
	Z policyjnych ustaleń wynika, że w domu byli 29-latek i jego rodzice. Oni najwyraźniej niepokoili się o syna, przypuszczając, iż może mieć jakiś związek z narkotykami, być może bali się, że je zażywa. źródło: NKJP: (saba): Ugryzł matkę, Echoi Dnia, 2005-10-17
	Droga zamieniła się w kamienistą ścieżkę i Markiz zaczął się niepokoić, że zabłądzili. źródło: NKJP: Olga Tokarczuk: Podróż ludzi księgi, 1993
	Chciałbym na początek powiedzieć, że dziś jest bardzo ważny dzień dla ochrony środowiska, [...] dla wszystkich Polaków, którzy, o czym wszyscy wiemy, niepokoją się stanem środowiska i chcą, żeby on był jak najlepszy. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 27.04.2001
	Sierżant Antczak niepokoił się. - Prędzej, kapitanie, on mógł przepłynąć na drugą stronę. źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	niepokoiłem się +(e)m się niepokoił	niepokoiłam się +(e)m się niepokoiła	niepokoiłom się +(e)m się niepokoiło	niepokoiliśmy się +(e)śmy się niepokoili	niepokoiłyśmy się +(e)śmy się niepokoiły
2 os.	niepokoiłeś się +(e)ś się niepokoił	niepokoiłaś się +(e)ś się niepokoiła	niepokoiłoś się +(e)ś się niepokoiło	niepokoiliście się +(e)ście się niepokoili	niepokoiłyście się +(e)ście się niepokoiły
3 os.	niepokoił się	niepokoiła się	niepokoiło się	niepokoili się	niepokoiły się

bezosobnik: niepokojono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się niepokoił będę się niepokoić	będę się niepokoiła będę się niepokoić	będę się niepokoiło będę się niepokoić	będziemy się niepokoili będziemy się niepokoić	będziemy się niepokoiły będziemy się niepokoić
2 os.	będziesz się niepokoił będziesz się niepokoić	będziesz się niepokoiła będziesz się niepokoić	będziesz się niepokoiło będziesz się niepokoić	będziecie się niepokoili będziecie się niepokoić	będziecie się niepokoiły będziecie się niepokoić
3 os.	będzie się niepokoił będzie się niepokoić	będzie się niepokoiła będzie się niepokoić	będzie się niepokoiło będzie się niepokoić	będą się niepokoili będą się niepokoić	będą się niepokoiły będą się niepokoić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		niepokójmy się
2 os.	niepokój się	niepokójcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	niepokoiłbym się bym się niepokoił	niepokoiłabym się bym się niepokoiła	niepokoiłobym się bym się niepokoiło	niepokoilibyśmy się byśmy się niepokoili	niepokoiłybyśmy się byśmy się niepokoiły
2 os.	niepokoiłbyś się byś się niepokoił	niepokoiłabyś się byś się niepokoiła	niepokoiłobyś się byś się niepokoiło	niepokoilibyście się byście się niepokoili	niepokoiłybyście się byście się niepokoiły
3 os.	niepokoiłby się by się niepokoił	niepokoiłaby się by się niepokoiła	niepokoiłoby się by się niepokoiło	niepokoiliby się by się niepokoili	niepokoiłyby się by się niepokoiły

bezosobnik: niepokojono by się

bezokolicznik: niepokoić się

imiesłów przysłówkowy współczesny: niepokojąc się

gerundium: niepokojenie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: niepokojący się

Rz_osobowy	+	niepokoić się	+	CZYM
Rz_osobowy	+	niepokoić się	+	o KOGO/CO
Rz_osobowy	+	niepokoić się	+	że ZDANIE/ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
Rz_osobowy	+	niepokoić się	+	mowa wprost

Zob. pokój