-
3.
czasownik, którego używamy, aby zwrócić uwagę na to, co chcemy powiedzieć -
Używane zwykle w trybie rozkazującym.
-
[popatszeć] lub pot. [popaczszeć]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
synonimy: patrzeć
-
- proszę popatrzeć
- popatrz tylko; popatrz pan; niech pani popatrzy; popatrzcie państwo
-
- Okropna jest ta babka, którą upiekłaś - powiedział Falczak. - Okropna? - zdziwiła się Falczakowa. - No popatrz, a w książce kucharskiej piszą, że jest pyszna.
źródło: KWSJP: O Wacusiu, Przekrój, 1995
Wygarnęła mu wszystko, chociaż co on, biedak, winien był temu, że otoczka ozonowa jest podziurawiona? - To nieprzyjemne - przytaknął. - Popatrz tylko, nawet nie wiedziałem, że podziurawiona.
źródło: KWSJP: Małgorzata Musierowicz: Szósta klepka, 1977
Zabłysnął wielką odwagą. Rozbił kilka czołgów czy coś podobnego. - No i co z tego? - A przecież on nie potrafił o niczym innym mówić jak tylko o koniach i babach. Popatrz, jak to z góry nie można nic o ludziach sądzić.
źródło: KWSJP: Tadeusz Kwiatkowski: Bohater do wynajęcia, 1956
Podobno miłość wszystko przezwycięży! [...] Popatrzcie, że dużo jest takich par, gdzie jest różnica materialna i jest im ze sobą dobrze!
źródło: Internet
Byłem naprawdę wściekły na nich i chciałem, aby się rozwiedli. [...] Popatrz, dowiaduję się, że się rozwodzą. Może moje głupie życzenie się spełniło?
źródło: NKJP: Kuba Jabłoński: Rozwód. Jak go przeżyć?, 2000
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo bezokolicznik: popatrzeć
-
Rzosobowy + popatrzeć + (że ZDANIE | ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE) -
Zob. patrzeć