-
1.
usta (osłonięty wargami otwór) w szczególności u dziecka -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
części ciała, elementy i substancje składowe -
- z pełną; z rozdziawioną buzią
- buzia dziecka
- zapach z buzi
- z kciukiem, z palcem, ze smoczkiem w buzi
- pędzlować, płukać, wypłukać; otworzyć/otwierać, rozdziawić/rozdziawiać; zamknąć/zamykać, zatkać; nadymać buzię
- oddychać; ruszać buzią
- brać/wziąć coś, wkładać coś, włożyć coś, wpychać coś do buzi; wyciągnąć coś, wyjąć/wyjmować coś; cieknie, ulało się; pachnie z buzi
- oddychać przez buzię
- trzymać (palec/palca) w buzi
-
Miała wielkie kłopoty ze zgryzem; buzia nie domykała się jej i wciąż wdawały się infekcje.
źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: Matki spontaniczne, Polityka, 2002-02-02
Ziewnęła szeroko, ale elegancko przesłoniła buzię dłonią.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
Kaśka miała dziewiętnaście lat, ja czterdzieści dwa, była raczej głupawą panienką z buzią zawsze zaklejoną gumą [...].
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
Przez kilka lat jeździłam z mamą do ortodonty i nosiłam w buzi specjalny aparacik.
źródło: NKJP: (BD): Alfabet Agaty Bulwy, Dziennik Polski, 2003-02-28
Nikt tak jak dzieci nie potrafi też słuchać barwnych opowieści snutych wierszem. Otwarte buzie i radosne oczy to najlepsza nagroda dla poety.
źródło: NKJP: Patron poszukiwany, Dziennik Polski, 2002-03-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. buzia
buzie
D. buzi
buzi
neut buź
char C. buzi
buziom
B. buzię
buzie
N. buzią
buziami
Ms. buzi
buziach
W. buzio
buziu
buzie
-
Wyraz przejęty z języka dzieci, oparty na dźwiękonaśladowczym rdzeniu bu- oddającym odgłos pocałunku.