wierzyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. uznawać za prawdziwe

  • 1.

    być pewnym, że coś jest prawdziwe, istnieje lub nastąpi
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

    • wierzyć w duchy, w piekło, w Opatrzność, w przesądy, w swoją gwiazdę, w św. Mikołaja, w zabobony, w złe moce, w życie pozagrobowe; w ludzką dobroć, w miłość, w sprawiedliwość, w sukces; w celowość, w skuteczność, w zasadność, w sens czegoś; w czyjeś deklaracje, w czyjąś dobrą wolę, w dobre intencje, w czyjąś inteligencję, w czyjeś obietnice; we własne siły; (nie) wierzyć w cuda
    • głęboko, gorąco, ślepo, święcie wierzyć
    • wierzyć jak w Pismo Święte, jak w Ewangelię, jak w świętą prawdę
    • (nie) warto wierzyć; trzeba, można, należy wierzyć
    • wierzyć i mieć nadzieję
    • jeśli wierzyć...
  • Trzeba wierzyć w zwycięstwo i uczynić wszystko, aby po nie sięgnąć.

    źródło: NKJP: Liczymy nie tylko na szczęście, Dziennik Polski, 2002-03-27

    Są ludy, które wierzą, że sen stanowi część życia tak samo prawdziwą jak jawa.

    źródło: KJ PWN: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

    Nie wierzę, żeby ta wojna mogła skończyć się prędko.

    źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem, 1997

    Czasem zaczynam już wierzyć w spiskową teorię dziejów i jakieś fatum.

    źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002

    Jakub uśmiechnął się. - Chyba zacznę wierzyć w kobiecą intuicję - pomyślał.

    źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wierzę
    wierzymy
    2 os. wierzysz
    wierzycie
    3 os. wierzy
    wierzą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wierzyłem
    +(e)m wierzył
    wierzyłam
    +(e)m wierzyła
    wierzyłom
    +(e)m wierzyło
    wierzyliśmy
    +(e)śmy wierzyli
    wierzyłyśmy
    +(e)śmy wierzyły
    2 os. wierzyłeś
    +(e)ś wierzył
    wierzyłaś
    +(e)ś wierzyła
    wierzyłoś
    +(e)ś wierzyło
    wierzyliście
    +(e)ście wierzyli
    wierzyłyście
    +(e)ście wierzyły
    3 os. wierzył
    wierzyła
    wierzyło
    wierzyli
    wierzyły

    bezosobnik: wierzono

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę wierzył
    będę wierzyć
    będę wierzyła
    będę wierzyć
    będę wierzyło
    będę wierzyć
    będziemy wierzyli
    będziemy wierzyć
    będziemy wierzyły
    będziemy wierzyć
    2 os. będziesz wierzył
    będziesz wierzyć
    będziesz wierzyła
    będziesz wierzyć
    będziesz wierzyło
    będziesz wierzyć
    będziecie wierzyli
    będziecie wierzyć
    będziecie wierzyły
    będziecie wierzyć
    3 os. będzie wierzył
    będzie wierzyć
    będzie wierzyła
    będzie wierzyć
    będzie wierzyło
    będzie wierzyć
    będą wierzyli
    będą wierzyć
    będą wierzyły
    będą wierzyć

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wierzmy
    2 os. wierz
    wierzcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wierzyłbym
    bym wierzył
    wierzyłabym
    bym wierzyła
    wierzyłobym
    bym wierzyło
    wierzylibyśmy
    byśmy wierzyli
    wierzyłybyśmy
    byśmy wierzyły
    2 os. wierzyłbyś
    byś wierzył
    wierzyłabyś
    byś wierzyła
    wierzyłobyś
    byś wierzyło
    wierzylibyście
    byście wierzyli
    wierzyłybyście
    byście wierzyły
    3 os. wierzyłby
    by wierzył
    wierzyłaby
    by wierzyła
    wierzyłoby
    by wierzyło
    wierzyliby
    by wierzyli
    wierzyłyby
    by wierzyły

    bezosobnik: wierzono by

    bezokolicznik: wierzyć

    imiesłów przysłówkowy współczesny: wierząc

    gerundium: wierzenie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: wierzący

    odpowiednik aspektowy: uwierzyć

  • Rz osobowy + wierzyć +
    w CO
    Rz osobowy + wierzyć +
    że ZDANIE
    Rz osobowy + neg + wierzyć +
    żeby ZDANIE
  • psł. *věriti 'uznawać coś za prawdę, być przekonanym o czymś, dawać czemuś wiarę; polegać na kimś lub na czymś, ufać, mieć zaufanie'

    Od: psł. *věra, zob.  wiara