wierzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

być przekonanym o czyjejś wartości lub czyichś możliwościach

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Ciągle wierzę w człowieka, mimo tylu rozczarowań. Wolę wierzyć w drugiego człowieka, niż występować przeciwko niemu. źródło: NKJP: Roman Pawłowski, Gazeta Wyborcza, 1996-10-26
	Objąłem zespół w trudnym momencie i nie czas na eksperymenty. Trzeba walczyć i wierzyć w siebie. źródło: NKJP: (JOT): Wyszarpały zwycięstwo, Dziennik Polski, 2002-01-25
	Musimy wierzyć w uczonych, inaczej zarówno ich osobisty autorytet, jak i autorytet całej nauki legnie w gruzach. źródło: NKJP: Arogantów na stos, Dziennik Polski, 1999-06-11
	Jesteście wspaniałymi, mądrymi ludźmi i wierzę w was. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 22.01.2000

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wierzyłem +(e)m wierzył	wierzyłam +(e)m wierzyła	wierzyłom +(e)m wierzyło	wierzyliśmy +(e)śmy wierzyli	wierzyłyśmy +(e)śmy wierzyły
2 os.	wierzyłeś +(e)ś wierzył	wierzyłaś +(e)ś wierzyła	wierzyłoś +(e)ś wierzyło	wierzyliście +(e)ście wierzyli	wierzyłyście +(e)ście wierzyły
3 os.	wierzył	wierzyła	wierzyło	wierzyli	wierzyły

bezosobnik: wierzono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wierzył będę wierzyć	będę wierzyła będę wierzyć	będę wierzyło będę wierzyć	będziemy wierzyli będziemy wierzyć	będziemy wierzyły będziemy wierzyć
2 os.	będziesz wierzył będziesz wierzyć	będziesz wierzyła będziesz wierzyć	będziesz wierzyło będziesz wierzyć	będziecie wierzyli będziecie wierzyć	będziecie wierzyły będziecie wierzyć
3 os.	będzie wierzył będzie wierzyć	będzie wierzyła będzie wierzyć	będzie wierzyło będzie wierzyć	będą wierzyli będą wierzyć	będą wierzyły będą wierzyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wierzmy
2 os.	wierz	wierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wierzyłbym bym wierzył	wierzyłabym bym wierzyła	wierzyłobym bym wierzyło	wierzylibyśmy byśmy wierzyli	wierzyłybyśmy byśmy wierzyły
2 os.	wierzyłbyś byś wierzył	wierzyłabyś byś wierzyła	wierzyłobyś byś wierzyło	wierzylibyście byście wierzyli	wierzyłybyście byście wierzyły
3 os.	wierzyłby by wierzył	wierzyłaby by wierzyła	wierzyłoby by wierzyło	wierzyliby by wierzyli	wierzyłyby by wierzyły

bezosobnik: wierzono by

bezokolicznik: wierzyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: wierząc

gerundium: wierzenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wierzący

odpowiednik aspektowy: uwierzyć

Rz _osobowy

+

wierzyć

+

KOGO

psł. *věriti 'uznawać coś za prawdę, być przekonanym o czymś, dawać czemuś wiarę; polegać na kimś lub na czymś, ufać, mieć zaufanie'

Od: psł. *věra, zob. wiara