wierzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

wyznawać jakąś religię

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

synonimy:

wyznawać

	Rodzice byli głęboko wierzący, a jednak z jakichś powodów ojciec nie chciał, żebym został księdzem - wspomina. źródło: NKJP: Mikołaj Lizut, Gazeta Wyborcza, 1996-03-22
	Ja wierzę w żywego Boga, wierzę w Chrystusa, który żyje. źródło: KJ PWN: Roman Zimand, Stefan Amsterdamski: Dyskusja I: Kołakowski, Almanach Humanistyczny, 5, 1986
	Wierzą w Allaha, jak mało kto cenią wolność i niepodległość i potrafią ich bronić. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
	Fakt, że nie wierzył już ani w Boga, ani w diabła, nie przekreślił jego przekonania, nabytego w dzieciństwie i latach wczesnej młodości, że zło niewątpliwie istnieje. źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Noc, dzień i noc, 1991

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wierzyłem +(e)m wierzył	wierzyłam +(e)m wierzyła	wierzyłom +(e)m wierzyło	wierzyliśmy +(e)śmy wierzyli	wierzyłyśmy +(e)śmy wierzyły
2 os.	wierzyłeś +(e)ś wierzył	wierzyłaś +(e)ś wierzyła	wierzyłoś +(e)ś wierzyło	wierzyliście +(e)ście wierzyli	wierzyłyście +(e)ście wierzyły
3 os.	wierzył	wierzyła	wierzyło	wierzyli	wierzyły

bezosobnik: wierzono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wierzył będę wierzyć	będę wierzyła będę wierzyć	będę wierzyło będę wierzyć	będziemy wierzyli będziemy wierzyć	będziemy wierzyły będziemy wierzyć
2 os.	będziesz wierzył będziesz wierzyć	będziesz wierzyła będziesz wierzyć	będziesz wierzyło będziesz wierzyć	będziecie wierzyli będziecie wierzyć	będziecie wierzyły będziecie wierzyć
3 os.	będzie wierzył będzie wierzyć	będzie wierzyła będzie wierzyć	będzie wierzyło będzie wierzyć	będą wierzyli będą wierzyć	będą wierzyły będą wierzyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wierzmy
2 os.	wierz	wierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wierzyłbym bym wierzył	wierzyłabym bym wierzyła	wierzyłobym bym wierzyło	wierzylibyśmy byśmy wierzyli	wierzyłybyśmy byśmy wierzyły
2 os.	wierzyłbyś byś wierzył	wierzyłabyś byś wierzyła	wierzyłobyś byś wierzyło	wierzylibyście byście wierzyli	wierzyłybyście byście wierzyły
3 os.	wierzyłby by wierzył	wierzyłaby by wierzyła	wierzyłoby by wierzyło	wierzyliby by wierzyli	wierzyłyby by wierzyły

bezosobnik: wierzono by

bezokolicznik: wierzyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: wierząc

gerundium: wierzenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wierzący

odpowiednik aspektowy: uwierzyć

Rz _osobowy

+

wierzyć

+

w KOGO/CO

psł. *věriti 'uznawać coś za prawdę, być przekonanym o czymś, dawać czemuś wiarę; polegać na kimś lub na czymś, ufać, mieć zaufanie'

Od: psł. *věra, zob. wiara