nadmiernie

  • to, o czym mowa, ma daną cechę w stopniu większym, niż mówiący uważa za właściwy
  • wykładnik stopnia cechy

  • Był mały, słabej budowy ciała, niezręczny i nadmiernie nerwowy.

    źródło: NKJP: Jan Sar Skąpski: Śladami Wenus. Astrologia życia intymnego, 1998

    Polacy nadmiernie zwracają uwagę na to, jak wypadną i co o nich powiedzą sąsiedzi!

    źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999

    Kto nadmiernie podnosi głos, bynajmniej nie podnosi przez to siły swych argumentów.

    źródło: NKJP: Zygmunt Ziembiński: Logika praktyczna, 1995

    Edward Gierek wobec swych przeciwników, w tym nawet najgroźniejszych, zachowywał się, moim zdaniem, nadmiernie elegancko.

    źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek. Życie i narodziny legendy, 2002

    Faktem jest, że często zapominała, iż doba ma jedynie dwadzieścia cztery godziny i zapracowywała się nadmiernie, ale robiła to z przeświadczeniem o wysokiej wartości celu i samej pracy.

    źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001

  • część mowy: operator metapredykatywny

    podklasa: operator gradacji

  • nadmiernie _
    Cz., Przym. st. równy, Przysł. st.równy - cecha stopniowalna, oceniana negatywnie
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Zob.  miara ,  mierzyć 

CHRONOLOGIZACJA:
SL
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015