skończyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

osiągnąć skutek, o którym można powiedzieć, używając następującego rzeczownika lub przysłówka

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości czasu

upływ czasu

skończyć się niczym; fiaskiem, katastrofą, klęską, niepowodzeniem, nieszczęściem, porażką, wypadkiem; sukcesem, zwycięstwem; ciążą, małżeństwem, rozwodem; interwencją, mandatem, sądem, pouczeniem, upomnieniem
skończyć się na mandacie, na pouczeniu, na upomnieniu; w sądzie
skończyć się dobrze, źle

	Jeśli nie można pracy znaleźć, alternatywą wydaje się być stworzenie sobie samemu miejsca zatrudnienia. Aby jednak rzecz skończyła się sukcesem, trzeba dobrego pomysłu, starannego planowania i żelaznej dyscypliny przy realizacji. źródło: NKJP: Monika Kaczyńska: Praca, Gazeta Poznańska, 2006-02-20
	- Ożeń się ze mną - prosiła. - Nie mogłem - mówi Piotr. - To i tak skończyłoby się rozwodem. źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Jest mi zimniej, Gazeta Wyborcza, 1997-12-23
	Nie miała przy sobie prawa jazdy, najpierw utrzymywała, że zapomniała, ale potem przyznała się, że nigdy go nie miała. Skończyło się na mandacie. źródło: NKJP: (MW): Samochodowe przypadki Marty Ch., Dziennik Bałtycki, 2007-11-23
	Przedstawiciele gminy podkreślają też, że nie otrzymują refundacji utraconych kosztów. Teraz trwa wymiana korespondencji. Niewykluczone, że sprawa skończy się w sądzie. źródło: NKJP: Paweł Marwitz: Toruń: Walka o kasę w podtoruńskiej strefie ekonomicznej, Gazeta Pomorska, 2009-10-09
	Chory musi wierzyć, że wszystko dobrze się skończy, a on wróci do zdrowia. Takie optymistyczne nastawienie to połowa sukcesu. źródło: NKJP: (PS, MOKR): Piramidki promieniujące zdrowiem, Trybuna Śląska, 2003-10-10

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skończyłem się +(e)m się skończył	skończyłam się +(e)m się skończyła	skończyłom się +(e)m się skończyło	skończyliśmy się +(e)śmy się skończyli	skończyłyśmy się +(e)śmy się skończyły
2 os.	skończyłeś się +(e)ś się skończył	skończyłaś się +(e)ś się skończyła	skończyłoś się +(e)ś się skończyło	skończyliście się +(e)ście się skończyli	skończyłyście się +(e)ście się skończyły
3 os.	skończył się	skończyła się	skończyło się	skończyli się	skończyły się

bezosobnik: skończono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skończmy się
2 os.	skończ się	skończcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skończyłbym się bym się skończył	skończyłabym się bym się skończyła	skończyłobym się bym się skończyło	skończylibyśmy się byśmy się skończyli	skończyłybyśmy się byśmy się skończyły
2 os.	skończyłbyś się byś się skończył	skończyłabyś się byś się skończyła	skończyłobyś się byś się skończyło	skończylibyście się byście się skończyli	skończyłybyście się byście się skończyły
3 os.	skończyłby się by się skończył	skończyłaby się by się skończyła	skończyłoby się by się skończyło	skończyliby się by się skończyli	skończyłyby się by się skończyły

bezosobnik: skończono by się

bezokolicznik: skończyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skończywszy się

gerundium: skończenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kończyć się

Zob. kończyć