-
1.a
taki, który jest przygnębiony i nie ma chęci do działania -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- ponury chłopak, facet
- ponury jak noc, jak chmura gradowa
- ponury i milczący, ponury i smutny
- bardzo ponury
-
Wchodzę do kwiaciarni: jest kilka ponurych osób, sprzedawczyni też pochmurna.
źródło: NKJP: Józef Hen: Dziennik na nowy wiek, 2009
Można też spotkać niedorozwiniętych ludzi, którzy zawsze są ponurzy i złośliwi lub apatyczni i bezwolni.
źródło: NKJP: Antoni Kępiński: Melancholia, 1996
Często ci, co rozśmieszają innych, na co dzień są ponurymi ludźmi.
źródło: NKJP: Anna Gronczewska: Wydurnianie na ekranie, Dziennik Łódzki, 2007-03-02
W opowieściach rodziców działa się historia wielka i mała. Pojawiał się Chłop na Opak, ponury mężczyzna, stary kawaler, może wdowiec, z pewnością człowiek samotny, który dzień przesypiał, a w nocy pracował [...].
źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Zapominany Kraków, 2007
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. ponury
ponury
ponury
ponure
ponura
D. ponurego
ponurego
ponurego
ponurego
ponurej
C. ponuremu
ponuremu
ponuremu
ponuremu
ponurej
B. ponurego
ponurego
ponury
ponure
ponurą
N. ponurym
ponurym
ponurym
ponurym
ponurą
Ms. ponurym
ponurym
ponurym
ponurym
ponurej
W. ponury
ponury
ponury
ponure
ponura
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. ponurzy
ponurzy
ponure
ponure
D. ponurych
ponurych
ponurych
ponurych
C. ponurym
ponurym
ponurym
ponurym
B. ponurych
ponurych
ponurych
ponure
N. ponurymi
ponurymi
ponurymi
ponurymi
Ms. ponurych
ponurych
ponurych
ponurych
W. ponurzy
ponurzy
ponure
ponure
-
Od przedrostkowego czasownika ponurzyć 'pochylić, schylić; włożyć do wody, umieścić w wodzie'; pierwotne znaczenie 'mający pochyloną, spuszczoną głowę, patrzący w ziemię' (Bor); zob. nurzać