ktoś uronił łzę
ktoś utoczył łzę
-
książk. ktoś zapłakał przez krótki czas
-
- ktoś utoczył łzę
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- ktoś uronił łzę tęsknoty, wzruszenia, żalu
- ktoś uronił łzę nad czyimś grobem, nad czyjąś śmiercią; ze szczęścia
-
[...] starszy pan zaśpiewał kobietom „Białego misia” a cappella. Starsza pani uroniła łzę, wyznając: „Warto było dożyć tej chwili”.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Miasto szklanych słoni, 2010
Nie wiemy wprawdzie, czy opłakana została legendarna żona Lota zamieniona w słup soli. Czy ktoś uronił łzę nad grobem potomków Kaina?
źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009
Wyjeżdża i już nie wróci - powiedziała Matka i uroniła łzę. - Masz, co chciałaś.
źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010
Ja uważam się za romantyka i zdarza mi się uronić łzę.
źródło: NKJP: (PAS): Mirosław Szczepański, Express Ilustrowany, 2003-07-31
Mężczyźnie z żelaza - takiemu, co to zniesie wszystko - niełatwo wyrażać emocje. Kto to widział, by pokazać swoją miękkość? Nie zapłakał na pogrzebie matki, bo od dawna nie uronił łzy [...]
źródło: NKJP: Edyta Gietka, Paweł Walewski: Transformersi są zmęczeni, Polityka, 2007-12-15
Mieszko utoczył łzę, wspominając owo tragiczne zdarzenie, jak wszyscy polscy jeńcy musiał bowiem także patrzeć na śmierć swego ukochanego pana i bliskiego krewnego.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
-
typ frazy: fraza czasownikowa
dk, npch; odmienny: uronić -
+ ktoś uronił łzę + (nad CZYM)