-
5.
pospolity i banalny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- płaski dowcip; płaska codzienność, rzeczywistość
- płaski i nudny; płaski i szary
-
To, jak istotne w pomieszczeniu jest odpowiednio i ciekawie zastosowane sztuczne światło, widzimy jak na dłoni oglądając kolorowe czasopisma z wnętrzami. Te same miejsca pozbawione oświetlenia stają się płaskie, szare i nieciekawe.
źródło: NKJP: Izabela Kozek-Gil: Światło w pokoju (2), Dziennik Łódzki, 2006-09-12
Jego status wraka nie wziął się z rozpaczy i wstrętu do życia pod dachem Pałacu pod Blachą. Rodził się z bezmiernej, płaskiej codzienności. Zabrano mu możliwość robienia rzeczy ważnych.
źródło: NKJP: Zdzisław Smektała: Chcica..., 2006
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. płaski
płaski
płaski
płaskie
płaska
D. płaskiego
płaskiego
płaskiego
płaskiego
płaskiej
C. płaskiemu
płaskiemu
płaskiemu
płaskiemu
płaskiej
B. płaskiego
płaskiego
płaski
płaskie
płaską
N. płaskim
płaskim
płaskim
płaskim
płaską
Ms. płaskim
płaskim
płaskim
płaskim
płaskiej
W. płaski
płaski
płaski
płaskie
płaska
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. płascy
płascy
płaskie
płaskie
D. płaskich
płaskich
płaskich
płaskich
C. płaskim
płaskim
płaskim
płaskim
B. płaskich
płaskich
płaskich
płaskie
N. płaskimi
płaskimi
płaskimi
płaskimi
Ms. płaskich
płaskich
płaskich
płaskich
W. płascy
płascy
płaskie
płaskie
-
psł. *plaskъ
W staropolskim używane trzy formy: płaski, plaski i płoski; słowiańskie odpowiedniki ma tylko postać płoski ; rekonstruuje się dwie formy prasłowiańskie *plaskъ i *ploskъ (różniące się pierwotnie długością samogłoski rdzennej a) (Bor).