-
1.
punkt w przestrzeni, w którym znajduje się koniec danego przedmiotu lub obszaru -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości przestrzeni
miejsce i jego usytuowanie w przestrzeni -
- najdalszy; przeciwległy; południowy, północny, wschodni, zachodni kraniec
- kraniec globu; miasta, osady; cesarstwa, królestwa; wyspy; drogi, lasu, pola; cmentarza; horyzontu, widnokręgu; stołu
-
Miało się na południe już, słońce stało na niebie wysoko i prażyło bardzo. Do krańca pola, do strugi, gdzie chłód i cień, był szmat drogi jeszcze.
źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002
Czas był najwyższy, by znaleźć się na miejscu umówionym z Promieniem i Gryfem - najdalszym krańcu cypla wyspy, na której rozsiadł się Zamek Magów.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
Pies warczał i odsłaniał zęby aż po krańce dziąseł.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kraniec
krańce
D. krańca
krańców
C. krańcowi
krańcom
B. kraniec
krańce
N. krańcem
krańcami
Ms. krańcu
krańcach
W. krańcu
krańce
-
+ kraniec + CZEGO -
śr.-w.-niem. kranz 'wieniec; obrzeżenie, obramowanie, brzeg (naczynia)'