kompetencje - Wielki słownik języka polskiego PAN

prawo do wydawania decyzji przysługujące osobie, która pełni jakąś oficjalną funkcję

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

synonimy:

kompetencja

konstytucyjne, ustawowe kompetencje; kompetencje decyzyjne, kontrolne, nadzorcze
kompetencje lekarza, ministra, urzędników, wojewody; organów (administracji, władzy państwowej), samorządu, sądu, władz
kompetencje do orzekania o czymś, do wydawania (rozporządzeń, zezwoleń)
kompetencje i uprawnienia
podział, rozdział, zakres kompetencji
podlegać kompetencjom
ograniczyć/ograniczać, przejąć/przejmować, rozdzielić/rozdzielać, zwiększyć/zwiększać; przekroczyć/przekraczać kompetencje
wyłączyć coś z kompetencji kogoś
leżeć, pozostawać; pozostawiać coś w kompetencjach kogoś

	Wypowiadam tylko swój własny pogląd, nie pretenduję do głoszenia prawd, i nie zamierzam wdzierać się w kompetencje prof. Doroszewskiego. źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Miejsce dla kpiarza: satyry i humoreski, 1966
	Jestem tylko asystentem i moje kompetencje są bardzo ograniczone. źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S.A., 1997
	Te rozkazy z pewnością zostały wydane wyżej, niż sięgają moje kompetencje. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
	Decyzja znacznie przekracza kompetencje władz miasta, dlatego będziemy musieli zagłosować. źródło: NKJP: Konrad Wągrowski: 1632, Esensja, 2006-04
	Wielkie partie dzielące Polskę niczym tort na strefy wpływów, a raczej przypływów finansowych, dały wójtom, burmistrzom i prezydentom miast tyle kompetencji, że ci mogli traktować podległy sobie teren jak folwark, z którego rentę feudalną trzeba było odprowadzać do partyjnej kasy. źródło: NKJP: Danuta M. Sułkowska: I kto tu rządzi?, Akant, 2010-02

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny:

	+	kompetencje	+	(KOGO)
	+	kompetencje	+	(CZYJE)

Od: kompetencja