zakon żebrzący
zakon żebraczy
-
rel. zakon praktykujący ubóstwo, mający regułę surowo zabraniającą posiadania majątku, utrzymujący się jedynie z pracy własnej zakonników i, w razie konieczności, z dobrowolnych datków wiernych
-
- zakon mendykancki
- zakon żebraczy
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
synonimy: zakon mendykancki
-
- bracia zakonu żebrzącego
-
Do zakonu wstąpił, aby odpokutować za jakieś winy. Kapucyni to odmiana franciszkanów, czyli zakon żebrzący. Kwestarz nie miał więc nigdy ani grosza, w każdym razie dla siebie, a lubił się napić.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
Ogromną rolę w chrystianizacji ziem polskich - podobnie zresztą jak w chrystianizacji Europy Zachodniej - odegrały zakony żebrzące z dominikanami i franciszkanami na czele dzięki gęstej sieci ich klasztorów fundowanych we wszystkich ważniejszych skupiskach ludności.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
[...] zaczynają na koszt króla wznosić mury wspomnianego kościoła i w znacznej części je wykańczają. Przeznaczają go wraz z jego klasztorem braciom zakonu żebrzącego Najświętszej Marii Panny z Góry Karmelu.
źródło: NKJP: Pani Piaskowa, Dziennik Polski, 2002-09-21
Franciszkanie - zakon żebraczy - zwracali się do rozmaitych firm z prośbą o pomoc przy remontowaniu zabytkowego wnętrza.
źródło: NKJP: Franciszkanie oświeceni, Dziennik Polski, 2001-10-03
Podobnie jak bernardyni, karmelici trzewiczkowi byli zakonem mendykanckim, [...] czyli że podstawowym źródłem ich utrzymania była jałmużna.
źródło: NKJP: Barbara Kalinowska: Okoliczności powstania fundacji bernardynów w Ostrołęce, 2014-05-25 (rozmaitosci.com)
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
m3, odmienny: zakon , żebrzący (zob. żebrać )