wyśmiać - Wielki słownik języka polskiego PAN

śmiejąc się wyrazić swoją negatywną ocenę jakiejś osoby lub tego, co ta osoba zrobiła

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

naigrać się
obśmiać
wyśmiać się

	Ludzie cieszyli się i śpiewali, bo mieli do tego prawo. Byli po pracy. Mock nie miał prawa. Nigdy nie był po pracy. Nawet teraz, kiedy uwolnił miasto od seryjnego mordercy. Dowody, które miał przeciwko Hockermannowi, wyśmieje każdy adwokat. źródło: KWSJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	Takie dowody to snuł św. Anzelm i wyśmiał go za to nawet KK (nie mówiąc o Kartezjuszu i św. Augustynie). źródło: NKJP: Internet
	Cyrankiewicz oświadczył, że będzie teraz mówił nie jako premier, ale człowiek z miasta, że może wyśmieją go za psychologię, ale on widzi w całej sprawie listu zazdrość Słonimskiego o jubileusz i order Iwaszkiewicza. źródło: NKJP: Anna Kowalska: Dzienniki 1927-1969, 2008
	[...] nie zareagowali na słowa ojca, wyśmiali go, że chciałby trzymać chłopaka przy mamusinej spódnicy, [...]. źródło: KWSJP: Elżbieta Cichla-Czarniawska: Pociąg rusza, 1982
	[...] wyśmiałam jego tezę o boskim gniewie. źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyśmiałem +(e)m wyśmiał	wyśmiałam +(e)m wyśmiała	wyśmiałom +(e)m wyśmiało	wyśmialiśmy +(e)śmy wyśmiali reg. wyśmieliśmy reg. +(e)śmy wyśmieli	wyśmiałyśmy +(e)śmy wyśmiały
2 os.	wyśmiałeś +(e)ś wyśmiał	wyśmiałaś +(e)ś wyśmiała	wyśmiałoś +(e)ś wyśmiało	wyśmialiście +(e)ście wyśmiali reg. wyśmieliście reg. +(e)ście wyśmieli	wyśmiałyście +(e)ście wyśmiały
3 os.	wyśmiał	wyśmiała	wyśmiało	wyśmiali reg. wyśmieli	wyśmiały

bezosobnik: wyśmiano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyśmiejmy
2 os.	wyśmiej	wyśmiejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyśmiałbym bym wyśmiał	wyśmiałabym bym wyśmiała	wyśmiałobym bym wyśmiało	wyśmialibyśmy byśmy wyśmiali reg. wyśmielibyśmy reg. byśmy wyśmieli	wyśmiałybyśmy byśmy wyśmiały
2 os.	wyśmiałbyś byś wyśmiał	wyśmiałabyś byś wyśmiała	wyśmiałobyś byś wyśmiało	wyśmialibyście byście wyśmiali reg. wyśmielibyście reg. byście wyśmieli	wyśmiałybyście byście wyśmiały
3 os.	wyśmiałby by wyśmiał	wyśmiałaby by wyśmiała	wyśmiałoby by wyśmiało	wyśmialiby by wyśmiali reg. wyśmieliby reg. by wyśmieli	wyśmiałyby by wyśmiały

bezosobnik: wyśmiano by

bezokolicznik: wyśmiać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyśmiawszy

gerundium: wyśmianie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyśmiany

odpowiednik aspektowy: wyśmiewać

Rz_osobowy	+	wyśmiać	+	KOGO/CO + (za CO)
Rz_osobowy	+	wyśmiać	+	KOGO/CO + (że ZDANIE)

Zob. śmiać się