zarzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

9.

przestać się czymś zajmować

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

porzucić
zrezygnować

	Po odejściu Hanki całkiem zarzucił zwyczaj długiego przesiadywania po nocach. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Od kiedy Jakub zarzucił granie, Józef przejął po nim wszystkie wesela. źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007
	Jakiś czas temu profesor kierujący pracami archeologicznymi zaproponował zmianę strategii. Postanowił zarzucić na jakiś czas badanie wierzchniej warstwy, i wykopać szyb sięgający dna komory. źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Przekraczając światło, 1996
	Polacy nie zarzucili planów ucieczki. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzuciłem +(e)m zarzucił	zarzuciłam +(e)m zarzuciła	zarzuciłom +(e)m zarzuciło	zarzuciliśmy +(e)śmy zarzucili	zarzuciłyśmy +(e)śmy zarzuciły
2 os.	zarzuciłeś +(e)ś zarzucił	zarzuciłaś +(e)ś zarzuciła	zarzuciłoś +(e)ś zarzuciło	zarzuciliście +(e)ście zarzucili	zarzuciłyście +(e)ście zarzuciły
3 os.	zarzucił	zarzuciła	zarzuciło	zarzucili	zarzuciły

bezosobnik: zarzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarzućmy
2 os.	zarzuć	zarzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarzuciłbym bym zarzucił	zarzuciłabym bym zarzuciła	zarzuciłobym bym zarzuciło	zarzucilibyśmy byśmy zarzucili	zarzuciłybyśmy byśmy zarzuciły
2 os.	zarzuciłbyś byś zarzucił	zarzuciłabyś byś zarzuciła	zarzuciłobyś byś zarzuciło	zarzucilibyście byście zarzucili	zarzuciłybyście byście zarzuciły
3 os.	zarzuciłby by zarzucił	zarzuciłaby by zarzuciła	zarzuciłoby by zarzuciło	zarzuciliby by zarzucili	zarzuciłyby by zarzuciły

bezosobnik: zarzucono by

bezokolicznik: zarzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zarzuciwszy

gerundium: zarzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarzucony

odpowiednik aspektowy: zarzucać

Rz_osobowy

+

zarzucić

+

CO

Zob. rzucić