konfident

  • książk.  osoba, która współpracuje z policją albo innymi podobnymi służbami i potajemnie informuje je o działaniu innych osób
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • hiperonimy:  donosiciel
    • policyjny konfident
    • konfident gestapo, policji, SB, UB
    • sieć konfidentów
  • Rajk potwierdził, że od wczesnej młodości był na usługach węgierskiej policji politycznej, na jej zlecenie walczył w Brygadach Międzynarodowych w Hiszpanii, internowany we Francji był konfidentem wywiadu francuskiego, że wrócił na Węgry z pomocą gestapo i dalej współpracował z policją węgierską, a po wojnie był agentem wywiadu amerykańskiego, który przekazał go jugosłowiańskiemu.

    źródło: NKJP: Andrzej Paczkowski: W matni czystek, Gazeta Wyborcza, 1997-04-05

    Tylko konfidenci donieśli nam, jaki jest pseudonim dowódcy oddziału, oraz stwierdzili przynależność zamachowców do AK.

    źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977

    Pracownicy tej ekipy przepytują sąsiadów oraz znajomych i krewnych ofiar. Równocześnie przez konfidentów sprawdzają, czy nic na ten temat nie wiadomo w środowisku przestępczym. W sprawach takiej rangi jak zbrodnia w Aninie policja angażuje wszystkich swoich agentów.

    źródło: NKJP: Piotr Najsztub: Wszyscy szukają, supermózg myśli, Gazeta Wyborcza, 1992-09-04

    - Chce pan zrobić ze mnie konfidenta?
    - Nie konfidenta, tylko współpracownika, a to duża różnica!

    źródło: NKJP: Marek Miller: Pierwszy milion czyli Cłopcy z Mielczarskiego: to było nieprawdopodobne, to piękne, to było coś, czego u nas jeszcze nie było, 1999

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. konfident
    konfidenci
    ndepr
    konfidenty
    depr
    D. konfidenta
    konfidentów
    C. konfidentowi
    konfidentom
    B. konfidenta
    konfidentów
    N. konfidentem
    konfidentami
    Ms. konfidencie
    konfidentach
    W. konfidencie
    konfidenci
    ndepr
    konfidenty
    depr
  • bez ograniczeń + konfident +
    (KOGO/CZEGO)
  • łac. confīdens 'ufny; zuchwały, odważny'

    Dawniej 'powiernik, osoba zaufana'. Współczesne znaczenie pochodzi z języka włoskiego (być może za pośrednictwem niem. austr.  Konfident ), gdzie  confidente  określa m.in. tajnego agenta, informatora policji.

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 26.06.2017