wypędzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pozbyć się nieprzyjemnych stanów fizycznych lub psychicznych

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

	Pietruszka wypędzi z organizmu zalegający kwas moczowy, zneutralizuje kamicę nerkowo-wątrobową. źródło: NKJP: Marzena Woźniak, Tadeusz Woźniak: O zmęczeniu i kapitalizmie, Gazeta Poznańska, 2002-05-25
	Proszę się nie martwić, mam dla pana doskonały lek, który szybko i skutecznie wypędzi z pana duszy smutek. źródło: NKJP: Miłosz Węglewski: Psychofarmakologia, Gazeta Wyborcza, 1997-09-12
	Dźwigałem się z trudem, próbując wypędzić z głowy paniczną myśl o pozostawionej w przedziale desantowym broni. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Dobry powód, by zabijać, 2005
	Masz mieć kamień zamiast serca. Słyszysz? Wypędź z pamięci nas wszystkich. I żyj, amen. źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłem +(e)m wypędził	wypędziłam +(e)m wypędziła	wypędziłom +(e)m wypędziło	wypędziliśmy +(e)śmy wypędzili	wypędziłyśmy +(e)śmy wypędziły
2 os.	wypędziłeś +(e)ś wypędził	wypędziłaś +(e)ś wypędziła	wypędziłoś +(e)ś wypędziło	wypędziliście +(e)ście wypędzili	wypędziłyście +(e)ście wypędziły
3 os.	wypędził	wypędziła	wypędziło	wypędzili	wypędziły

bezosobnik: wypędzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypędźmy
2 os.	wypędź	wypędźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłbym bym wypędził	wypędziłabym bym wypędziła	wypędziłobym bym wypędziło	wypędzilibyśmy byśmy wypędzili	wypędziłybyśmy byśmy wypędziły
2 os.	wypędziłbyś byś wypędził	wypędziłabyś byś wypędziła	wypędziłobyś byś wypędziło	wypędzilibyście byście wypędzili	wypędziłybyście byście wypędziły
3 os.	wypędziłby by wypędził	wypędziłaby by wypędziła	wypędziłoby by wypędziło	wypędziliby by wypędzili	wypędziłyby by wypędziły

bezosobnik: wypędzono by

bezokolicznik: wypędzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypędziwszy

gerundium: wypędzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypędzony

odpowiednik aspektowy: wypędzać

+

wypędzić

+

CO + (SKĄD)

Zob. pędzić