wypędzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

sprawić, w sposób niezależny od innego człowieka, że ktoś lub coś opuści miejsce, w którym wcześniej przebywał

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

synonimy:

wygonić

	[...] Alarm lotniczy wypędził ich do piwnicy prosto z przedstawienia. źródło: NKJP: Günter Grass: Warstwy pod łupiną, Polityka, 2006-08-26
	Zimny wiatr wypędził część turystów z platformy widokowej. Zostali tylko najwięksi twardziele, opatuleni szalikami. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Nie ma takiego miasta, 2010
	Miałem niespełna dwadzieścia lat, gdy bieda wypędziła mnie z kraju. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zamach na wyspę, 2001
	Klimat i cywilizacja wypędziły latające drapieżniki z gór [...]. źródło: NKJP: Konrad Przezdzięk: Ptaki i judo, Gazeta Wrocławska, 2003-04-12
	Czekają, aż nas pożar wypędzi, bo wtedy moździerze wytłuką nas raz dwa. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłem +(e)m wypędził	wypędziłam +(e)m wypędziła	wypędziłom +(e)m wypędziło	wypędziliśmy +(e)śmy wypędzili	wypędziłyśmy +(e)śmy wypędziły
2 os.	wypędziłeś +(e)ś wypędził	wypędziłaś +(e)ś wypędziła	wypędziłoś +(e)ś wypędziło	wypędziliście +(e)ście wypędzili	wypędziłyście +(e)ście wypędziły
3 os.	wypędził	wypędziła	wypędziło	wypędzili	wypędziły

bezosobnik: wypędzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypędźmy
2 os.	wypędź	wypędźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypędziłbym bym wypędził	wypędziłabym bym wypędziła	wypędziłobym bym wypędziło	wypędzilibyśmy byśmy wypędzili	wypędziłybyśmy byśmy wypędziły
2 os.	wypędziłbyś byś wypędził	wypędziłabyś byś wypędziła	wypędziłobyś byś wypędziło	wypędzilibyście byście wypędzili	wypędziłybyście byście wypędziły
3 os.	wypędziłby by wypędził	wypędziłaby by wypędziła	wypędziłoby by wypędziło	wypędziliby by wypędzili	wypędziłyby by wypędziły

bezosobnik: wypędzono by

bezokolicznik: wypędzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypędziwszy

gerundium: wypędzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypędzony

odpowiednik aspektowy: wypędzać

+

wypędzić

+

KOGO + (SKĄD) + (DOKĄD)

Zob. pędzić