wypierniczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. pozbawić kogoś stanowiska lub uczestnictwa w czymś

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

synonimy:

usunąć
wychrzanić
wyrzucić
wywalić

	Jest jeden lek! Wypierniczyć dyrektora na zbity pysk! źródło: Internet: zyciebytomskie.pl
	Najlepiej wszystkich polityków, którzy uczestniczyli w polityce przed 2000, wypierniczyć. źródło: Internet: sadistic.pl
	„Jak jedną w końcu wypierniczę na zbity pysk, to może się w końcu nauczycie” – krzyczał właściciel. źródło: NKJP: Anna Rak: Ta praca była piekłem!, Gazeta Krakowska, 2005-03-09
	Należałoby wypierniczyć wszystkich z roboty i zatrudnić na ich miejsce bezrobotnych, których w naszym pięknym kraju nie brakuje, może to by coś zmieniło. źródło: Internet: forum-turystyczne.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypierniczyłem +(e)m wypierniczył	wypierniczyłam +(e)m wypierniczyła	wypierniczyłom +(e)m wypierniczyło	wypierniczyliśmy +(e)śmy wypierniczyli	wypierniczyłyśmy +(e)śmy wypierniczyły
2 os.	wypierniczyłeś +(e)ś wypierniczył	wypierniczyłaś +(e)ś wypierniczyła	wypierniczyłoś +(e)ś wypierniczyło	wypierniczyliście +(e)ście wypierniczyli	wypierniczyłyście +(e)ście wypierniczyły
3 os.	wypierniczył	wypierniczyła	wypierniczyło	wypierniczyli	wypierniczyły

bezosobnik: wypierniczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypierniczmy
2 os.	wypiernicz	wypierniczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypierniczyłbym bym wypierniczył	wypierniczyłabym bym wypierniczyła	wypierniczyłobym bym wypierniczyło	wypierniczylibyśmy byśmy wypierniczyli	wypierniczyłybyśmy byśmy wypierniczyły
2 os.	wypierniczyłbyś byś wypierniczył	wypierniczyłabyś byś wypierniczyła	wypierniczyłobyś byś wypierniczyło	wypierniczylibyście byście wypierniczyli	wypierniczyłybyście byście wypierniczyły
3 os.	wypierniczyłby by wypierniczył	wypierniczyłaby by wypierniczyła	wypierniczyłoby by wypierniczyło	wypierniczyliby by wypierniczyli	wypierniczyłyby by wypierniczyły

bezosobnik: wypierniczono by

bezokolicznik: wypierniczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypierniczywszy

gerundium: wypierniczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypierniczony

odpowiednik aspektowy: wypierniczać

+

wypierniczyć

+

KOGO + (SKĄD)

Zob. pierniczyć , piernik ; eufemizm (por. pierdolić )