-
1.
tak, że ktoś/coś zajmuje przynajmniej część obszaru w wyznaczonych granicach tego, o czym mowa -
W połączeniu z zaimkiem osobowym ja oraz z zaimkiem on w formie poprzyimkowej nieakcentowanej występuje wariant we . W połączeniu z innymi wyrazami, w szczególności zaczynającymi się od co najmniej dwóch spółgłosek, może wystąpić wariant we , takie użycie może być nacechowane stylistycznie.
-
- rzadziej we
-
wykładnik lokalizacji przestrzennej
-
(quasi)synonimy: wewnątrz II
(quasi)antonimy: na zewnątrz
poza II
-
– Stereotypy, stereotypy... W Europie to już nie wypada.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
Także na dworcu w Kopenhadze przywitała go wilgotna ciemność.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
Powinni, gamonie, hodować yorki. Takie co się mieszczą w pudełku po butach.
źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
W zlewie piętrzył się stos brudnych naczyń, zamówiła w sklepie kolejkę po mięso, trzeba biec.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Honnefelder został zabity we własnym mieszkaniu.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
-
część mowy: przyimek
-
w KIM/CZYM
w pozycji prawostronnej: Rz. oznaczający obiekty wyznaczające przestrzenne granice, np. w pokoju , w szklance , w pociągu ; nazwy państw: w Polsce , w Czechachograniczenia zakresu użycia:nie: w Zd. z Cz. ruchu ukierunkowanegoszyk: względem frazy czasownikowej zmienny: neutralna postpozycja
względem frazy rzeczownikowej stały: bezpośrednia antepozycja -
psł. *vъ 'w'