-
2.
tak, że ktoś/coś zaczyna zajmować przynajmniej część obszaru wyznaczonego przez to, o czym mowa -
W połączeniu z wyrazami zaczynającymi się od zbitek spółgłoskowych może wystąpić wariant we , takie użycie może być nacechowane stylistycznie.
-
- we
-
wykładnik relacji przestrzennej
-
Krzysiek wybiera się do Warszawy na leśnictwo, a potem pojedzie w Bieszczady i będzie hodował zwierzęta.
źródło: NKJP: Agnieszka Wróblewska: Na wsi matura: Gazeta Wyborcza, 1995-05-20
Kotek był owinięty szmatkami, ciągle spał i nie chciał pić podsuwanych mu na palcu kropli mleka. Przypominał jej ukochaną babcię - rodzice włożyli go w pudełko i też zakopali, bo śmierdział i się rozpadał.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Podręcznik do ludzi, tom 1 i ostatni - Czaszka, 1996
Tomek nalał wrzątku w szklankę.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1996
Tyle spokoju, co czasem wyrwał się z domu i poleciał w las albo w miasto.
źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
Na tych, którzy zdecydowali się przyjść do restauracji Brasiliana czekały m.in. wyjazdy narciarskie we francuskie Alpy i włoskie Dolomity
źródło: NKJP: (MIM): Zgubiony kupon: Dziennik Zachodni, 2005-12-03
-
część mowy: przyimek
-
w KOGO/CO
w Zd. z Cz. ruchu ukierunkowanego
w pozycji prawostronnej: Rz. oznaczający obiekty wyznaczające przestrzenne granice, np. w pudełko , w szklankę , w pociąg ; nazwy państw: w Polskę , w Czechyograniczenia zakresu użycia:nie: przed grupą spółgłosek zaczynającą się na w / fszyk: względem frazy czasownikowej zmienny: neutralna postpozycja
względem frazy rzeczownikowej stały: bezpośrednia antepozycja -
psł. *vъ 'w'