-
1.
przedmiot z twardego materiału o okrągłym lub podłużnym kształcie używany dawniej przez osoby walczące w celu ochrony przed ciosem przeciwnika -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- rzeźbiona, zdobiona tarcza; tarcza rycerska
- tarcze wojowników
- tarcza i broń, tarcza i miecz, tarcza i puklerz, tarcza i zbroja; tarcze i dzidy, tarcze i hełmy, tarcze i łuki; kopie i tarcze, włócznie i tarcze
- nosić tarcze
- uzbrojony w tarczę
- używać czegoś jako tarczy
- coś służy jako tarcza
-
W lewej ręce trzyma okrągłą, blaszaną, ozdobioną wizerunkami ryb tarczę, w prawej galicki miecz.
źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
W zamku jest stała ekspozycja broni drzewcowej i palnej, m.in. tarcze rycerskie, miecze katowskie, kolczatki, zbroje z XIV i XV w.
źródło: NKJP: Współpracownik: Zamek Książąt Mazowieckich wciąż odwiedzany, Tygodnik Ciechanowski, 2002-08-23
Uzbrojenie ochronne to tarcza i szyszak, zaczepne - kopia, szabla i koncerz.
źródło: NKJP: Internet
Spartanie kryją się za swoimi tarczami, a z nieba leci na nich deszcz [...] strzał.
źródło: NKJP: Internet
Murmillonowie występowali z mieczem i tarczą, na hełmie mieli wyobrażoną rybę.
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tarcza
tarcze
D. tarczy
tarcz
C. tarczy
tarczom
B. tarczę
tarcze
N. tarczą
tarczami
Ms. tarczy
tarczach
W. tarczo
tarcze
-
śr.-w.-niem. tartsche / tarsche / tarze 'mała owalna tarcza'
z st.fr. targe