sprawność - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zdolność organizmu lub jego części do wykonywania pewnych czynności lub ruchów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

sprawność i wydolność organizmu

synonimy:

forma
kondycja
tężyzna

sprawność fizyczna, intelektualna, manualna, motoryczna, psychiczna, psychomotoryczna, ruchowa; czynnościowa, oddechowa, seksualna; męska; niezwykła
sprawność myślenia, zmysłów; układu krążenia; dłoni, kończyny, organów
sprawność i aktywność, sprawność i gibkość, sprawność i kondycja, sprawność i zręczność; samodzielność i sprawność
popis, test; zaburzenia sprawności
ćwiczyć, obniżyć, odzyskiwać, osiągnąć, przywrócić, rozwijać, zwiększyć sprawność

	Uśmiechnął się zachwycony sprawnością swojej pamięci. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
	O dziwo, stan ustawicznego napięcia i zwierzęcej czujności bardzo dobrze wpływał na jego sprawność intelektualną. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
	Nie ufałem swojej sprawności fizycznej, nie bez podstaw zresztą, bo ćpanie wycieńczyło mnie tak dokładnie, że obecnie byle cherlak potrafiłby mi włomotać, a do tego popisu trzeba było rzeczywiście sporo siły. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
	Operacja, którą przeszedł pan po wypadku, miała na celu repozycję trzonów tych kręgów. Zasada jest taka, że im szybciej po wypadku, tym większa szansa przywrócenia pacjentowi sprawności. źródło: NKJP: Radosław Figura: Samo życie. Odcinek 231, 2002
	Mięśnie rąk i nóg miałem jak z waty. Ścięgna utraciły sprawność. źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: , ż

Inne uwagi

Zwykle lp

	+	sprawność	+	CZEGO
	+	sprawność	+	JAKA

Od: sprawny ; zob. prawić