-
2.
cecha przypisywana czemuś, co przez swój monotonny, zbyt spokojny lub nieatrakcyjny charakter wywołuje nudę - stan psychiczny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- nuda codzienności, dnia codziennego; istnienia, życia; długich godzin, podróży, wykładów; prowincji
-
W opowiadaniu Andermana tłum patrzy na pożar jak na wspaniałe widowisko przerywające nudę życia. Ludzie komentują, że teatr podpaliła ekstrema.
źródło: NKJP: Roman Pawłowski: Anielskie skrzydła poszły z dymem, Gazeta Wyborcza, 1996-11-16
Rozwiązywanie krzyżówek, które traktujemy jako ratunek przed nudą podróży albo zajęcie dla rąk w kolejce do lekarza, może stać się pasją.
źródło: NKJP: Głowa w formie, Dziennik Polski, 2000-10-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nuda
nudy
D. nudy
nudów
C. nudzie
nudom
B. nudę
nudy
N. nudą
nudami
Ms. nudzie
nudach
W. nudo
nudy
-
+ nuda + CZEGO -
może ukr. nudá 'uczucie znudzenia; mdłości, nudności'