rozświecić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozświeciłem się +(e)m się rozświecił	rozświeciłam się +(e)m się rozświeciła	rozświeciłom się +(e)m się rozświeciło	rozświeciliśmy się +(e)śmy się rozświecili	rozświeciłyśmy się +(e)śmy się rozświeciły
2 os.	rozświeciłeś się +(e)ś się rozświecił	rozświeciłaś się +(e)ś się rozświeciła	rozświeciłoś się +(e)ś się rozświeciło	rozświeciliście się +(e)ście się rozświecili	rozświeciłyście się +(e)ście się rozświeciły
3 os.	rozświecił się	rozświeciła się	rozświeciło się	rozświecili się	rozświeciły się

bezosobnik: rozświecono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozświećmy się
2 os.	rozświeć się	rozświećcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozświeciłbym się bym się rozświecił	rozświeciłabym się bym się rozświeciła	rozświeciłobym się bym się rozświeciło	rozświecilibyśmy się byśmy się rozświecili	rozświeciłybyśmy się byśmy się rozświeciły
2 os.	rozświeciłbyś się byś się rozświecił	rozświeciłabyś się byś się rozświeciła	rozświeciłobyś się byś się rozświeciło	rozświecilibyście się byście się rozświecili	rozświeciłybyście się byście się rozświeciły
3 os.	rozświeciłby się by się rozświecił	rozświeciłaby się by się rozświeciła	rozświeciłoby się by się rozświeciło	rozświeciliby się by się rozświecili	rozświeciłyby się by się rozświeciły

bezosobnik: rozświecono by się

bezokolicznik: rozświecić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozświeciwszy się

gerundium: rozświecenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozświecać się

ogsł. *orz-světiti sę

Zob. świecić