odpuścić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. ustąpić przeciwnikowi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	W następnej odsłonie stalowcy zupełnie odpuścili gościom w obronie i ci zaczęli trafiać skutecznie zza linii 6,25 m. źródło: NKJP: Odrabiają straty, Dziennik Polski, 2000-12-04
	Jeśli ktoś [...] myślał, że zabrzanie odpuszczą chrzanowianom w tym spotkaniu, ten się mylił. [...] Miejscowi kibice mogli mieć jeszcze złudzenia w pierwszym kwadransie gry, kiedy konsekwentna realizacja założeń taktycznych pozwoliła gospodarzom na prowadzenie 3-1 po sześciu minutach gry. źródło: NKJP: (zab): Nie dać się zadeptać, Dziennik Polski, 2002-03-27
	Mam pretensje do zawodników o postawę w III tercji meczu, bowiem wyraźnie odpuścili rywalom, natomiast można być zadowolonym z tego, co zaprezentowali w pierwszych dwóch [...]. źródło: NKJP: (BK): Pogubili się sędziowie, Dziennik Polski, 2001-02-05
	Stworzyliśmy podwaliny pod naprawdę dobrze wyszkolony zespół, dysponujący ogromnymi możliwościami. W pewnych momentach zabrakło nam odrobiny szczęścia. [...] wiosną nie odpuścimy konkurentom i powalczymy o któreś z dwóch czołowych miejsc. źródło: NKJP: Mogła być wiceliderem...., Dziennik Polski, 2003-11-27
	[...] w wielu niewielkich miastach, takich jak Chrzanów, policja wyraźnie odpuściła przestępcom, przestała reagować na drobne, a dolegliwe dla przeciętnych ludzi przestępstwa i wykroczenia. źródło: NKJP: Bandyci na celowniku, Dziennik Polski, 2003-01-31

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpuściłem +(e)m odpuścił	odpuściłam +(e)m odpuściła	odpuściłom +(e)m odpuściło	odpuściliśmy +(e)śmy odpuścili	odpuściłyśmy +(e)śmy odpuściły
2 os.	odpuściłeś +(e)ś odpuścił	odpuściłaś +(e)ś odpuściła	odpuściłoś +(e)ś odpuściło	odpuściliście +(e)ście odpuścili	odpuściłyście +(e)ście odpuściły
3 os.	odpuścił	odpuściła	odpuściło	odpuścili	odpuściły

bezosobnik: odpuszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odpuśćmy
2 os.	odpuść	odpuśćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpuściłbym bym odpuścił	odpuściłabym bym odpuściła	odpuściłobym bym odpuściło	odpuścilibyśmy byśmy odpuścili	odpuściłybyśmy byśmy odpuściły
2 os.	odpuściłbyś byś odpuścił	odpuściłabyś byś odpuściła	odpuściłobyś byś odpuściło	odpuścilibyście byście odpuścili	odpuściłybyście byście odpuściły
3 os.	odpuściłby by odpuścił	odpuściłaby by odpuściła	odpuściłoby by odpuściło	odpuściliby by odpuścili	odpuściłyby by odpuściły

bezosobnik: odpuszczono by

bezokolicznik: odpuścić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odpuściwszy

gerundium: odpuszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: odpuszczać

Rz_osobowy

+

odpuścić

+

KOMU

psł. *otъpustiti 'odpuścić, uwolnić'