emanować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

książk. mieć jakąś wyraźnie uzewnętrzniającą się cechę, która oddziałuje na otoczenie

ATEMATYCZNY

synonimy:

bić
promieniować

aktor, dom, film, obraz, postać, powieść, twarz, wiersz, wnętrze emanuje czymś; oczy emanują czymś
emanować ciepłem, dobrą energią, entuzjazmem, optymizmem, radością, siłą umysłu i ducha, siłą witalną, spokojem, staroświeckim urokiem, szczęściem, tajemniczym pięknem; erotyzmem, kobiecością, seksem, seksualnością, zmysłowością; dumą, dostojeństwem, majestatem, patosem; demonizmem, duchowością, mistycyzmem, mroczną siłą; bólem, brzydotą, chłodem, grozą, złą energią

	Doskonale rozumiał, że we współczesnej polityce punkty zdobywa się (lub traci) za to, co pokazują media. Emanował więc pewnością siebie i młodzieńczą energią. źródło: NKJP: Aleksander Kaczorowski: Skąd ten dom?, 2005
	Emanowała urokiem, który przyciągał do niej mężczyzn, a kobietom nakazywał czujność. źródło: KWSJP: Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek: Wilk... i śmierć bankiera, 2006
	Druga rzeźba przedstawiała klęczącą kobietę o trzech piersiach. […] Szczerzyła zęby, jakby się uśmiechała, lecz jej twarz zdawała się emanować okrucieństwem. źródło: KWSJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Rozciągające się po Huculszczyźnie pasma Karpat Wschodnich emanują ciszą, spokojem i dostojeństwem swych szczytów, a jednocześnie grozą dzikości i niedostępności. źródło: NKJP: Kusząca Huculszczyzna, Dziennik Polski, 2003-07-25
	Warto odwiedzić gościnne wnętrza miechowskiej galerii i zanurzyć się w barwny, emanujący ciepłem świat pasteli. źródło: NKJP: Pastelowy świat, Dziennik Polski, 2001-06-23

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	emanowałem +(e)m emanował	emanowałam +(e)m emanowała	emanowałom +(e)m emanowało	emanowaliśmy +(e)śmy emanowali	emanowałyśmy +(e)śmy emanowały
2 os.	emanowałeś +(e)ś emanował	emanowałaś +(e)ś emanowała	emanowałoś +(e)ś emanowało	emanowaliście +(e)ście emanowali	emanowałyście +(e)ście emanowały
3 os.	emanował	emanowała	emanowało	emanowali	emanowały

bezosobnik: emanowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę emanował będę emanować	będę emanowała będę emanować	będę emanowało będę emanować	będziemy emanowali będziemy emanować	będziemy emanowały będziemy emanować
2 os.	będziesz emanował będziesz emanować	będziesz emanowała będziesz emanować	będziesz emanowało będziesz emanować	będziecie emanowali będziecie emanować	będziecie emanowały będziecie emanować
3 os.	będzie emanował będzie emanować	będzie emanowała będzie emanować	będzie emanowało będzie emanować	będą emanowali będą emanować	będą emanowały będą emanować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		emanujmy
2 os.	emanuj	emanujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	emanowałbym bym emanował	emanowałabym bym emanowała	emanowałobym bym emanowało	emanowalibyśmy byśmy emanowali	emanowałybyśmy byśmy emanowały
2 os.	emanowałbyś byś emanował	emanowałabyś byś emanowała	emanowałobyś byś emanowało	emanowalibyście byście emanowali	emanowałybyście byście emanowały
3 os.	emanowałby by emanował	emanowałaby by emanowała	emanowałoby by emanowało	emanowaliby by emanowali	emanowałyby by emanowały

bezosobnik: emanowano by

bezokolicznik: emanować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

emanując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

emanowawszy

gerundium: emanowanie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: emanujący

+

emanować

+

CZYM

fr. émaner

niem. emanieren

z łac. e-mano 'wyciekam '