-
3.
arystokrata, któremu nadano tytuł książęcy -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- tytularny książę
- książę biskup, kardynał; junior; książę Adam Czartoryski, Krzysztof Radziwiłł, Paweł Sanguszko, Stanisław Lubomirski; książę Andrzej Bołkoński, Myszkin
- książę cesarstwa; Kentu, Walii, Windsoru
- książę na Brzegu, na Klewaniu, na Pszczynie; na Birżach i Dubinkach; na Korcu, na Kalwarii Zebrzydowskiej i Oleksińcu
-
Książę August Czartoryski, wojewoda ruski, dzięki małżeństwu z Marią Zofią, córką Zofii i hetmana Adama Mikołaja, a wdową po wojewodzie połockim Stanisławie Denhoffie - dziedziczką co najmniej dwóch wielkich fortun, stał się jednym z najbogatszych magnatów ówczesnej Rzeczypospolitej.
źródło: NKJP: Maria Irena Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Krzysztof Wesołowski: Znane i nieznane : rezydencje, ludzie, wydarzenia, 2001
My, którzy gardzimy libertynami z partii demokratycznej i zwyczajowo popieramy republikanów, tym razem jak jeden mąż oddaliśmy głosy na demokratę i cieszyliśmy się jak dzieci, że wreszcie katolik, w dodatku szwagier księcia Radziwiłła, obejmuje najwyższy urząd w naszej przybranej ojczyźnie.
źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
[...] w 1553 r. wydarzyła się historia godna awanturniczego romansu: Beata księżna Ostrogska przyobiecała była rękę córki, Halszki, Dymitrowi księciu Sanguszce, potem się jednak rozmyśliła.
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1995
Panią Luci wprowadzono na książęce pokoje. Potargana, posiniaczona i rozdygotana od płaczu piękność rzymskiego zaułka stanęła oko w oko z jednym z najwykwintniejszych przedstawicieli „wielkiego świata”, z wybrednym estetą, który zdążył już poznać całe piękno Europy, z księciem, któremu swatano na żonę córki królów i cesarzy.
źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1996
Utrwalono podział stanowy społeczeństwa, wydzielając ze stanu szlacheckiego osobny „stan magnacki” oraz nadając zamożnej szlachcie za gotówkę tytuły książąt, hrabiów i baronów.
źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. książę
książęta
ndepr książęta
depr D. księcia
przestarz. książęcia
książąt
C. księciu
przestarz. książęciu
książętom
B. księcia
przestarz. książęcia
książąt
N. księciem
przestarz. książęciem
książętami
Ms. księciu
przestarz. książęciu
książętach
W. książę
książęta
ndepr książęta
depr Inne uwagi
Spotyka się formy lm zbudowane analogicznie do form lp: M. lm księcia ; D.B. lm księciów ; C. lm księciom ; N. lm księciami ; Ms lm księciach . Żadne źródło naukowe nie uwzględnia tych form, a żadne źródło normatywne nie orzeka wprost, że są one niepoprawne.
-
płn. psł. *kъnęžę 'młodociany syn władcy'