świtać - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

książk. dopiero zaczynać istnieć, ale już być dostrzegalnym

ATEMATYCZNY

	[...] świta nowa epoka - oświecenie ze swą wiarą w ludzki rozum [...]. źródło: NKJP: Aleksandra Porada: Prababcie Unii, Polityka, 2008-05-10
	Wolność, która świta dla Rosji, jest również zapowiedzią wolności dla innych uciemiężonych narodów. źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958
	1 sierpnia 1917 r., gdy rozpoczął się czwarty rok wielkiej burzy dziejowej i na wschodzie Europy świtała rewolucja komunistyczna, Benedykt XV w nocie pokojowej wezwał państwa wojujące do wstrzymania działań wojennych i wszczęcia rokowań pokojowych. źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
	[...] liczne grupy polskich Żydów, zwłaszcza zasymilowanych bądź stawiających na podobną do zachodniej asymilację, z uznaniem powitały świtającą Polsce niepodległość [...]. źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 1989

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: świtano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę świtał będę świtać	będę świtała będę świtać	będę świtało będę świtać	będziemy świtali będziemy świtać	będziemy świtały będziemy świtać
2 os.	będziesz świtał będziesz świtać	będziesz świtała będziesz świtać	będziesz świtało będziesz świtać	będziecie świtali będziecie świtać	będziecie świtały będziecie świtać
3 os.	będzie świtał będzie świtać	będzie świtała będzie świtać	będzie świtało będzie świtać	będą świtali będą świtać	będą świtały będą świtać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		świtajmy
2 os.	świtaj	świtajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	świtałbym bym świtał	świtałabym bym świtała	świtałobym bym świtało	świtalibyśmy byśmy świtali	świtałybyśmy byśmy świtały
2 os.	świtałbyś byś świtał	świtałabyś byś świtała	świtałobyś byś świtało	świtalibyście byście świtali	świtałybyście byście świtały
3 os.	świtałby by świtał	świtałaby by świtała	świtałoby by świtało	świtaliby by świtali	świtałyby by świtały

bezosobnik: świtano by

bezokolicznik: świtać

imiesłów przysłówkowy współczesny: świtając

gerundium: świtanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: świtający

	+	świtać	+	(KOMU)
	+	świtać	+	(dla KOGO)

psł. *svitati (zwykle 3. os lp*svitajetь) 'rozwidniać się, świtać, dnieć'

W bezpośrednim związku formalnym z psł. *svьtěti, *svьťǫ ‘świecić’, *svьtnǫti ‘zacząć świecić’.
Por. świecić