-
2.
ostro przeciwstawić się czemuś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- rozprawić się z kultem, mitem, poglądem, przesądami, stereotypami, jakimiś teoriami
- rozprawić się zdecydowanie
-
Singh rozpoczął swoją wędrówkę od czasów najdawniejszych, przyglądając się między innymi mitycznym wyobrażeniom początków naszego istnienia. Następnie rozprawił się z większością teorii religijnych, filozoficznych, w końcu kosmologicznych, które starały się dociec praprzyczyn stworzenia (czy też kreacji).
źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: A jednak zaczęło się od eksplozji…, Esensja, 2007-07
Chciałem pokazać, że są to wiersze pisane przez księży, a jednocześnie chciałem rozprawić się z zakorzenionym u nas poglądem, że jeśli już autor jest kapłanem, musi pisać wyłącznie o Bogu i koniecznie z wodą święconą.
źródło: NKJP: Arkadiusz Frania: Unia i schizma albo poetyckie dry wine, Akant, 2006-08
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rozprawię się
rozprawimy się
2 os. rozprawisz się
rozprawicie się
3 os. rozprawi się
rozprawią się
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rozprawiłem się
+(e)m się rozprawił
rozprawiłam się
+(e)m się rozprawiła
rozprawiłom się
+(e)m się rozprawiło
rozprawiliśmy się
+(e)śmy się rozprawili
rozprawiłyśmy się
+(e)śmy się rozprawiły
2 os. rozprawiłeś się
+(e)ś się rozprawił
rozprawiłaś się
+(e)ś się rozprawiła
rozprawiłoś się
+(e)ś się rozprawiło
rozprawiliście się
+(e)ście się rozprawili
rozprawiłyście się
+(e)ście się rozprawiły
3 os. rozprawił się
rozprawiła się
rozprawiło się
rozprawili się
rozprawiły się
bezosobnik: rozprawiono się
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. rozprawmy się
2 os. rozpraw się
rozprawcie się
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. rozprawiłbym się
bym się rozprawił
rozprawiłabym się
bym się rozprawiła
rozprawiłobym się
bym się rozprawiło
rozprawilibyśmy się
byśmy się rozprawili
rozprawiłybyśmy się
byśmy się rozprawiły
2 os. rozprawiłbyś się
byś się rozprawił
rozprawiłabyś się
byś się rozprawiła
rozprawiłobyś się
byś się rozprawiło
rozprawilibyście się
byście się rozprawili
rozprawiłybyście się
byście się rozprawiły
3 os. rozprawiłby się
by się rozprawił
rozprawiłaby się
by się rozprawiła
rozprawiłoby się
by się rozprawiło
rozprawiliby się
by się rozprawili
rozprawiłyby się
by się rozprawiły
bezosobnik: rozprawiono by się
bezokolicznik: rozprawić się
imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozprawiwszy się
gerundium: rozprawienie się
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozprawienie się
rozprawienia się
D. rozprawienia się
rozprawień się
C. rozprawieniu się
rozprawieniom się
B. rozprawienie się
rozprawienia się
N. rozprawieniem się
rozprawieniami się
Ms. rozprawieniu się
rozprawieniach się
W. rozprawienie się
rozprawienia się
odpowiednik aspektowy: rozprawiać się
-
Rzosobowy + rozprawić się + Z KIM/CZYM -
ogsł. *orz-praviti sę
Zob. prawić