rozprawiać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

stosować przemoc w odpowiedzi na czyjś zły postępek

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

	synonimy:	rozliczać się
	hiperonimy:	walczyć

rozprawiać się siłą
rozprawiać się z intruzem; chuliganami, dresiarzami; gangsterami, mafią; opozycją, przeciwnikiem; wrogiem; potworem; dezerterami, handlarzami narkotyków, przemytnikami, uciekinierami; rebeliantami; strajkującymi robotnikami
rozprawiać się brutalnie, fizycznie, zbrojnie; radykalnie

[...] już jako dziecko, najmłodszy chłopak w rodzinie, sam jeden rozprawiał się z bandą oprychów terroryzujących starszych braci!

źródło: NKJP: Jakub Gałka: Bohaterski weterynarz i świątynia absurdu, Esensja, 2008-03

Służby specjalne przechwytują tego narkotyku najwięcej na świecie, z handlarzami zaś rozprawiają się w brutalny sposób.

źródło: NKJP: Marek Kęskrawiec: Czwarty pożar Teheranu, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiałem się +(e)m się rozprawiał	rozprawiałam się +(e)m się rozprawiała	rozprawiałom się +(e)m się rozprawiało	rozprawialiśmy się +(e)śmy się rozprawiali	rozprawiałyśmy się +(e)śmy się rozprawiały
2 os.	rozprawiałeś się +(e)ś się rozprawiał	rozprawiałaś się +(e)ś się rozprawiała	rozprawiałoś się +(e)ś się rozprawiało	rozprawialiście się +(e)ście się rozprawiali	rozprawiałyście się +(e)ście się rozprawiały
3 os.	rozprawiał się	rozprawiała się	rozprawiało się	rozprawiali się	rozprawiały się

bezosobnik: rozprawiano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się rozprawiał będę się rozprawiać	będę się rozprawiała będę się rozprawiać	będę się rozprawiało będę się rozprawiać	będziemy się rozprawiali będziemy się rozprawiać	będziemy się rozprawiały będziemy się rozprawiać
2 os.	będziesz się rozprawiał będziesz się rozprawiać	będziesz się rozprawiała będziesz się rozprawiać	będziesz się rozprawiało będziesz się rozprawiać	będziecie się rozprawiali będziecie się rozprawiać	będziecie się rozprawiały będziecie się rozprawiać
3 os.	będzie się rozprawiał będzie się rozprawiać	będzie się rozprawiała będzie się rozprawiać	będzie się rozprawiało będzie się rozprawiać	będą się rozprawiali będą się rozprawiać	będą się rozprawiały będą się rozprawiać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozprawiajmy się
2 os.	rozprawiaj się	rozprawiajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiałbym się bym się rozprawiał	rozprawiałabym się bym się rozprawiała	rozprawiałobym się bym się rozprawiało	rozprawialibyśmy się byśmy się rozprawiali	rozprawiałybyśmy się byśmy się rozprawiały
2 os.	rozprawiałbyś się byś się rozprawiał	rozprawiałabyś się byś się rozprawiała	rozprawiałobyś się byś się rozprawiało	rozprawialibyście się byście się rozprawiali	rozprawiałybyście się byście się rozprawiały
3 os.	rozprawiałby się by się rozprawiał	rozprawiałaby się by się rozprawiała	rozprawiałoby się by się rozprawiało	rozprawialiby się by się rozprawiali	rozprawiałyby się by się rozprawiały

bezosobnik: rozprawiano by się

bezokolicznik: rozprawiać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: rozprawiając się

gerundium: rozprawianie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: rozprawiający się

odpowiednik aspektowy: rozprawić się

Rz_osobowy

+

rozprawiać się

+

z KIM/CZYM

ogsł. *orz-prav(j)ati sę

Zob. prawić