ktoś bije brawo

Poetycki i groteskowy zarazem utwór sceniczny bardzo się podobał nawet tym, którzy zwykle uciekali z teatru, aby pograć w piłkę na Błoniach. W loży dyrektorskiej siedział starszy pan, na którego nikt z gimnazjalistów nie zwracał uwagi. Dopiero po ostatnim akcie i zapadnięciu kurtyny profesorowie nagle kazali wszystkim powstać i bić brawo. Skoro pozwolono okazywać entuzjazm, to głośnym oklaskom nie było końca.

źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995

Publiczność bije brawo, a primadonny udają, że nie mogą objąć zbyt licznych bukietów.

źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999

- Mamy przy urzędzie miasta radę konsultacyjną złożoną z 30 intelektualistów, naszych mieszkańców - tłumaczy burmistrz. - Kiedy prof. Ząbek opowiadał o planowanym szpitalu, wszyscy bili brawo.

źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Łowcy naiwnych, Polityka, 2005

Cały stadion bił brawo, gdy nastolatek z ŁKS strzelał głową w 7 i 43 minucie. Komplementowano Polaka na trybunach, mówiąc o jego światowej klasie.

źródło: NKJP: Przemysław Garczarczyk: Polska piłka nie zginęła, Super Express, 1998

- Przez całe życie był wobec mnie sarkastyczny - wspomina - co wynikało z tego, że ja poszedłem na kolaborację z reżimem, a on pozostał niezależny. Miał nawet odwagę samotnie głośno bić brawo Stanisławowi Mikołajczykowi, gdy wicepremier rządu wchodził na stadion.

źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 1992