stoczyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

doprowadzić się do złego stanu lub pogorszenia swojego statusu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

zdemoralizować się

kolega, przyjaciel, syn, znajomy stoczył się; córka, koleżanka; gospodarka stoczyła się; dziecko; państwo, społeczeństwo stoczyło się
stoczyć się do rynsztoka; do jakiegoś poziomu
stoczyć się na dno
stoczyć się w bagno

	Od niedawna musiała zniżyć się do roli kwiaciarki. [...] W istocie, Madame Boucher stoczyła się dużo wcześniej, nim została kwiaciarką. źródło: NKJP: Tomasz Piątek: Błogosławiony wiek, 2006
	Widać krew nie woda, coś tam jednak dobrego odziedziczył w charakterze po przodkach, skoro nie stoczył się do poziomu pospolitego nożownika z mrocznych zaułków Podzamcza. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem, 2005
	Strasznie się stoczył, nie poznałbyś go, nieogolony, śmierdzący, wciąż w tych samych ciuchach, miał w oczach jakąś dzikość, można się było przestraszyć. źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008
	Walka, którą prowadzili o schedę po Neronie Galba, Otton, Witeliusz i Flawiusz, ukazuje całą otchłań deprawacji, w jaką stoczyła się Rzeczpospolita Rzymska w sto lat zaledwie po zamachu na Cezara. źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stoczyłem się +(e)m się stoczył	stoczyłam się +(e)m się stoczyła	stoczyłom się +(e)m się stoczyło	stoczyliśmy się +(e)śmy się stoczyli	stoczyłyśmy się +(e)śmy się stoczyły
2 os.	stoczyłeś się +(e)ś się stoczył	stoczyłaś się +(e)ś się stoczyła	stoczyłoś się +(e)ś się stoczyło	stoczyliście się +(e)ście się stoczyli	stoczyłyście się +(e)ście się stoczyły
3 os.	stoczył się	stoczyła się	stoczyło się	stoczyli się	stoczyły się

bezosobnik: stoczono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stoczmy się
2 os.	stocz się	stoczcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stoczyłbym się bym się stoczył	stoczyłabym się bym się stoczyła	stoczyłobym się bym się stoczyło	stoczylibyśmy się byśmy się stoczyli	stoczyłybyśmy się byśmy się stoczyły
2 os.	stoczyłbyś się byś się stoczył	stoczyłabyś się byś się stoczyła	stoczyłobyś się byś się stoczyło	stoczylibyście się byście się stoczyli	stoczyłybyście się byście się stoczyły
3 os.	stoczyłby się by się stoczył	stoczyłaby się by się stoczyła	stoczyłoby się by się stoczyło	stoczyliby się by się stoczyli	stoczyłyby się by się stoczyły

bezosobnik: stoczono by się

bezokolicznik: stoczyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stoczywszy się

gerundium: stoczenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: staczać się

Zob. toczyć