-
2.a
jęz. dziedzina wiedzy zajmująca się nazwami własnymi -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
synonimy: onomastyka
-
Przecież jeżeli mówimy o nazwach ulic i dzielnic, to zawsze myślimy o profesorze Rospondzie, który jako toponomasta był znakomitym specjalistą od nazewnictwa.
źródło: NKJP: Fluder Katarzyna, Kroczak Katarzyna: Tu był Dziki Zachód, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-08-25
Językoznawcy zainteresowali się nazewnictwem dopiero na początku XX w.
źródło: NKJP: Joanna Tomczak: Słownik geograficzny gminy Rudniki, 2002
Teoria polskiego nazewnictwa literackiego nie jest u nas jeszcze dziedziną szeroko rozwiniętą.
źródło: Anna Martuszewska: Nazewnictwo w polskiej powieści pozytywistycznej o tematyce współczesnej, Pamiętnik Literacki, 64/4. 1973 (bazhum.muzhp.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nazewnictwo
nazewnictwa
D. nazewnictwa
nazewnictw
C. nazewnictwu
nazewnictwom
B. nazewnictwo
nazewnictwa
N. nazewnictwem
nazewnictwami
Ms. nazewnictwie
nazewnictwach
W. nazewnictwo
nazewnictwa
-
+ nazewnictwo + (JAKIE) -
Być może sztuczny twór W. Taszyckiego w znaczeniu 'onomastyka', pochodny od nazwa (Bańk); zob. nazwa , zwać