odrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

uznać, że propozycja, stwierdzenie lub pomysł, o których mowa, są złe lub niesłuszne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

antonimy:

zaakceptować

parlament, sąd, sejm, senat odrzucił; posłowie, radni odrzucili coś
odrzucić apelację, oskarżenia, pozew, roszczenia, zarzuty; argumenty, oświadczyny, plan, pomysł, projekt, propozycję, prośbę, sugestię; hipotezę, koncepcję; konkordat, konstytucję, nowelizację, poprawkę, sprawozdanie, uchwałę, weto, wniosek; możliwość, ofertę; reklamację, skargę, zażalenie, żądania
odrzucić całkowicie, definitywnie, jednogłośnie, jednoznacznie, kategorycznie, ostatecznie, stanowczo, zdecydowanie

	Przed dwoma laty Pekin odrzucił propozycję, aby Jiang Zemin złożył wizytę roboczą o ograniczonym protokole. źródło: KWSJP: Jacek Kalabiński: Gorąca linia Waszyngton - Pekin, Rzeczpospolita, 1997, nr 254
	Premier [...] odrzucił w środę żądania zbuntowanych żołnierzy. źródło: KWSJP: PAP: Premier odmawia rozmów z wojskiem, Metropol, 2001, nr 22/03
	Będziemy domagać się zwołania jeszcze jednej sesji Sejmu w tej kadencji, by odrzucić weto. źródło: KWSJP: Uliczne rozmowy, Gazeta Lubuska, 2005
	Poseł [...] odrzucił pomysł integracji z USA i NAFTĄ, ze względów geopolitycznych. źródło: NKJP: STK: Incydent z plakatem, Gazeta Poznańska, 2003-04-22
	Minister odrzucił argumenty mieszkańców. źródło: NKJP: ADR: Zbiornik jednak w Nieboczowach, Dziennik Zachodni, 2004-09-29

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłem +(e)m odrzucił	odrzuciłam +(e)m odrzuciła	odrzuciłom +(e)m odrzuciło	odrzuciliśmy +(e)śmy odrzucili	odrzuciłyśmy +(e)śmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłeś +(e)ś odrzucił	odrzuciłaś +(e)ś odrzuciła	odrzuciłoś +(e)ś odrzuciło	odrzuciliście +(e)ście odrzucili	odrzuciłyście +(e)ście odrzuciły
3 os.	odrzucił	odrzuciła	odrzuciło	odrzucili	odrzuciły

bezosobnik: odrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odrzućmy
2 os.	odrzuć	odrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzuciłbym bym odrzucił	odrzuciłabym bym odrzuciła	odrzuciłobym bym odrzuciło	odrzucilibyśmy byśmy odrzucili	odrzuciłybyśmy byśmy odrzuciły
2 os.	odrzuciłbyś byś odrzucił	odrzuciłabyś byś odrzuciła	odrzuciłobyś byś odrzuciło	odrzucilibyście byście odrzucili	odrzuciłybyście byście odrzuciły
3 os.	odrzuciłby by odrzucił	odrzuciłaby by odrzuciła	odrzuciłoby by odrzuciło	odrzuciliby by odrzucili	odrzuciłyby by odrzuciły

bezosobnik: odrzucono by

bezokolicznik: odrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odrzuciwszy

gerundium: odrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odrzucony

odpowiednik aspektowy: odrzucać

Rz_osobowy

+

odrzucić

+

CO

Zob. rzucić